Het kan maar niet op deze week: alweer een heerlijke en zonovergoten dag! Tijd om weer eens wandelend de hei op te gaan. Wat meteen opvalt is de zang van veldleeuweriken. Zo mooi! Doel vandaag is heikikkers spotten, waarvan de mannetjes momenteel prachtig blauw gekleurd zijn. Het doel is gehaald, maar geen mooie foto's kunnen maken helaas. Ze zaten te ver weg en ik kon er op deze locatie helaas niet dichter bij komen (vanwege het schrikdraad dat er was geplaatst). Uiteraard wel kunnen genieten van hun zachte gekwaak en ook gezien dat er al flink wat eiklompen geproduceerd zijn. Gelukkig maken de vlindertjes veel goed door wel geduldig te poseren... Verder is er nog weinig te zien op de hei, dus nog een rondje met de auto. In een weiland zie ik in het voorbijgaan een paar kleine vogels zitten. Even denk ik aan patrijzen, maar het blijken watersnippen te zijn, een soort die ik nog niet eerder ben tegengekomen. Ze blijken totaal niet schuw, zijn wel alert, maar blijven rustig zitten (blijkbaar vertrouwend op hun geweldige schutkleuren). Wat een prachtige vogel! Een roodborsttapuit speelt een spelletje met me. Steeds als ik (met de auto) stilsta en een foto wil maken, vliegt hij weg. Zo gaat dat een poos door, maar uiteindelijk weet ik hem in een (dichte) struik te fotograferen. Een graspieper werkt wel netjes mee. Hij gaat uitgebreid wat rek- en strekoefeningen doen op een paaltje, zodat ik mooi een paar foto's van hem kan schieten. Dichtbij een voor mij bekende reeën-foerageerplek hou ik alvast de camera in de aanslag. En gelukkig maar, want ze staan er met minstens 7 exemplaren! En, wat helemaal gaaf is, nog nooit eerder heb ik ze zo dicht bij de weg gezien. Een paar reeën rennen meteen het bos in, maar een aantal blijven (misschien net zo verbaasd als ik) op het veld staan. Hoewel de lucht nog steeds strakblauw is tegen de tijd dat de zon onder gaat, wil ik de zonsondergang toch graag vastleggen als ik een rijtje bomen tegenkom. Even wat experimenteren met diafragma-standen om een mooie ster te krijgen en uiteindelijk gaat een mooie rode bol onder. Morgen weer?
0 Comments
En nog een zonovergoten dag. Het is fris (door de wind!), maar het is op zonnige plekken uit de wind heerlijk warm. Een rondje in de auto levert toch wat plaatjes op. De foto's van de vogels zijn natuurlijk niet gearrangeerd (zoals je dat bij een fotohut kunt doen), maar ik vind ze toch heel aardig gelukt. De vlinderfoto's zijn met de telelens gemaakt en toegevoegd omdat ik er enorm blij van word nu er weer vlinders zijn! En als je dan ook nog een winterkoninkje uit volle borst hoort zingen, wat wil je dan nog meer?
Weer een heerlijke lentedag met (felle) zon en een mooie temperatuur van ca 15 graden. Vandaag ga ik (op advies van Ingrid) naar Drachten. Al een maand zit daar een zwarte ibis, een voor ons land zeldzame vogel. Het is een geheel zwarte vogel met op de vleugels een roodbruinachtige en groenige glans als de zon erop schijnt. Prachtig om te zien! In eerste instantie rij ik ter plekke wat rond. Eigenlijk ben ik in de veronderstelling dat de vogel ongeveer zo groot moet zijn als een blauwe reiger. Dat blijkt totaal niet het geval te zijn. Wanneer ik een paar mensen met camera's zie staan, moet ik zelf echt een paar keer goed turen en kijken voor ik de vogel ontdek! Niet alleen vanwege de geweldige schutkleur, maar zeker ook door zijn geringe grootte (iets groter dan een wulp!). De zwarte ibis voelt zich erg thuis in de warmere moerasgebieden van Zuid-Europa. Af en toe worden ze hier gezien, maar het bijzondere is wel dat dit vaak gebeurt in het najaar en in de winter en dat ze dan ook wekenlang op dezelfde plek blijven rondhangen [bron: vogelbescherming]. De zwarte ibis houdt wel van natte voeten, maar het water moet niet al te diep zijn, ze houden niet van een nat verenpak. Ondiepe moerasgebieden met veel waterplanten genieten de voorkeur. Ze waden veel door het water en pikken regelmatig met hun grote, kromme snavel in het water op zoek naar voedsel: hoofdzakelijk insecten en hun larven, maar ook bloedzuigers, slakken en amfibieën [bron: vogelbescherming]. Deze keer vooral foto's van de zwarte ibis in zijn biotoop waar hij overduidelijk in zijn element is. Hij lijkt zich totaal niet te storen aan de mensen om hem heen. Wanneer een vogel (kraai?) een luide schreeuw geeft, vliegt hij pas naar een plek verderop. Vluchtfoto's lukken meestal wel, maar vandaag niet (teveel tegenlicht). Toch plaats ik deze foto, om het plaatje compleet te maken.
|
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|