Vrijwel alle dagen ga ik, langer of korter, de natuur in. Vandaag niet. Het is tegen de 30 graden en ik relax een beetje in de tuin. Ineens zie ik iets 'bijzonders' vliegen. Door de zon kan ik het niet goed zien, maar 'een kolibrie' flitst door mijn hoofd. Ik loop er naar toe en zie dat het inderdaad de kolibrievlinder is. Elke keer verbaas ik me er weer over hoe groot het beestje is. Ze is tegen een muur aan gaan zitten. Snel ren ik naar binnen om mijn camera te pakken. Als ik terug kom, zit ze er gelukkig nog. Snel maak ik wat foto's. Daarna gaat ze er helaas weer vandoor. Jammer, ik had ook graag nog wat foto's gemaakt met open vleugels en/of hangend voor een bloem, maar voor nu ben ik hier ook al heel erg blij mee! Kort erop zie ik (voor het eerst van mijn leven) ook nog een prachtige seringenvlinder boven het gras vliegen. Ongelooflijk, wat is dit genieten.
0 Comments
Hoewel de dag bewolkt start, krijgen we aan het begin van de middag de eerste opklaringen en wordt het steeds blauwer (en warmer). Omdat het lopen nog steeds niet goed wil, spring ik weer op de fiets. Ik heb wel het idee dat ik veel (klein spul) mis, omdat je op de fiets te hard gaat om echt alles goed af te speuren, maar het is beter dan niets. Op een stukje van de hei dat ik wel ken, maar eigenlijk nooit heb gezocht, zie ik het nu wemelen van de vlinders: koevinkjes, allerlei soorten dikkopjes, bruine en oranje zandoogjes, citroenvlinders, gehakkelde aurelia's en vooral heel veel heideblauwtjes. Misschien wel honderd(en)... dit is geweldig! Ook zie ik een aantal heidelibellen zitten op hun uitkijkpost. De grote keizerlibel en de bruine glazenmaker hebben geen rust in hun lijf: die blijven helaas doorvliegen (en komen dus niet op de foto).
Nog steeds zomers warm (en vrijwel geen wind), dus ga ik op tijd de natuur in. 's Morgens valt de hitte nog erg mee en hoop ik ook dat het aantal muggen en dazen meevalt. Dat eerste klopt, maar het tweede valt helaas nogal tegen. Maar mijn doel is het gentiaanblauwtje vinden, dus ik probeer me niet te storen aan de irritante prikbeesten (valt niet mee!). Aan de rand van de hei, in de buurt van een eik, valt mijn oog op 'iets blauws dat fladdert'. Het is groter dan een heideblauwtje en ik word meteen blij: zou ik er al eentje hebben gevonden? Maar dan gaat het beestje zitten en zie ik dat het (wederom) een eikenpage is. Zo zie je ze nooit en nu al twee keer kort achter elkaar! Ik doe een poging om een mooiere foto dan die van gister te maken. Op zoek naar het gentiaanblauwtje. Ik zie dat er veel dikkopjes en heideblauwtjes (allen mannetjes) vliegen, maar (nog) geen gentiaanblauwtje te bekennen. Ik ben hier voor deze vlinder nog niet eerder geweest, dus ga ik eerst maar eens op zoek naar de waardplant: de klokjesgentiaan. Vorig jaar op de Veluwe heb ik dat ook op die manier gedaan en dat werkte toen prima. Vandaag lukt het weer: al snel spot ik er één. Hij staat prachtig in bloei, maar er zitten helaas (nog) geen eitjes op. Ineens zie ik er eentje vliegen. Het is een vrouwtje, maar ze vliegt de hei op (buiten mijn bereik). Ik ben blij haar te zien hier, maar baal wel dat ik geen foto heb kunnen maken. Ik wandel een stuk verder, maar daar zie ik geen klokjesgentiaan staan, dus ik wandel maar weer rustig terug (ondertussen de prikbeesten van me afslaand en een adder ontwijkend). Als ik weer bij de bloeiende klokjesgentiaan kom, besluit ik maar even te wachten. Je weet nooit... en inderdaad: daar komt er weer eentje aan. Ze vliegt laag over de vegetatie. Zou ze op zoek zijn naar een plekje om haar eitjes af te zetten?!? Ik wil bijna roepen: kom maar hier, hier staat er eentje, maar ik weet dat ze me niet begrijpt (en dat ze dat natuurlijk prima zelf kan). Ineens stopt ze en gaat zitten: ze kromt haar achterlijfje en perst er een eitje uit. Ik had niet eens gezien dat er een klokjesgentiaan staat. Het is een nog niet bloeiend exemplaar, maar blijkbaar voor mevrouw 'een eitje' om te spotten. Gelukkig laat ze mij foto's van haar maken. Terwijl ik over het zandpaadje over de hei loop, vliegt er 'iets blauws' op. Ik schrik, want ik stapte er kennelijk bijna op. Zo klein en onzichtbaar zijn sommige vlindertjes. Het blijkt een parend koppeltje heideblauwtjes te zijn, iets dat ik ook graag weer eens op de foto wilde zetten. Hoe bedoel je een geluk bij een (bijna) ongeluk? Terug in het koelere bos wordt mijn aandacht getrokken door 'iets wits' op een boomstam. Meteen weet ik dat het een vlinder is. Het blijkt het schaapje te zijn, een algemene nachtvlinder uit de familie van de uiltjes.
|
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|