Na een druilerige morgen, klaart het 's middags op en wordt het zelfs zonnig. Toch heb ik geen zin om er op uit te gaan. Maar als ik om even na vijven bij toeval een prachtige maan (Luna in het Latijn) zie staan aan de hemel, móet ik er een foto van nemen. De maan heeft, net als de rest van de sterrenhemel, altijd al een bijzondere aantrekkingskracht op mij gehad. De maan is vanavond voor 30% zichtbaar en neemt in grootte toe (wassende maan). |
Het grootste deel van het maanoppervlak is bedekt met inslagkraters. Deze kraters stammen uit de tijd van het grote oerbombardement, waarin restanten van het ontstaan van het zonnestelsel op de planeten en hun manen terecht kwamen. Slechts een minderheid van de kraters, zoals Copernicus en Tycho (die op deze foto net niet zichtbaar zijn), is van recentere datum. Enkele grotere en vooral diepere inslagstructuren zijn later tijdens een van de vulkanische perioden van de maan opgevuld geraakt, waardoor de donkere maria ontstonden. Dit zijn dus in feite enorme vulkanische vlakten. De meeste maria treft men aan op de voorkant van de maan [meer info op Wikipedia].
0 Comments
Vandaag begint mooi en ik ga nog even naar mijn fotomaatje. Lang blijft het helaas niet zonnig, maar het is wel weer druk bij de voerplek: ringmus, koolmees, pimpelmees, merel, roodborst, vink, glanskop, grote bonte specht, boomklever en ook het winterkoninkje laat zich vandaag heel even zien. Jammer genoeg is het licht dan een stuk minder en dus is er behoorlijk wat ruis op de foto, vanwege een hoge ISO-waarde, maar ben toch blij met de foto's. Het verhaal gaat dat de winterkoning, die toen nog geen winterkoning heette, bij een wedstrijd om het koningschap der vogels op een slimme manier won. De vogels besloten een wedstrijd te organiseren en de vogel die het hoogst kon vliegen zou koning worden. De winterkoning schatte zo in dat hij kansloos was, tenzij hij een list verzon. Hij verstopte zich in de veren van de arend en toen de arend niet meer hoger kon komen, begon de winterkoning aan zijn vlucht. Sindsdien houdt hij van trots zijn staartje omhoog [Vogelbescherming NL].
Al een week lang wordt een grote groep pestvogels in een woonwijk in Barendrecht gesignaleerd. Inmiddels waaiert de groep uit en zijn het kleinere groepen geworden. Tijd om er zelf ook eens een kijkje te gaan nemen, een autorit van ruim 2 uur. Een paar jaar geleden heb ik ze bij mij in de tuin in een bessenstruik gezien en ik was toen danig onder de indruk van hun mooie uiterlijk én het prachtige roepje. De foto die ik toen maakte was niet scherp, met tegenlicht en de kleuren van de vogels waren niet goed te zien. Ik hoop dus dat ik vandaag mooiere plaatjes kan maken. Het is helaas nogal grauw en grijs weer, dus flink duimen dat het gaat lukken! We hoeven niet lang te zoeken... de aanblik van een groep fotografen bij besdragende struiken zegt genoeg. De pestvogel heeft een onmiskenbaar uiterlijk. Echter, in ongunstige (licht)omstandigheden is de vogel zowel in zit als in vlucht te verwarren met een spreeuw, vanwege vergelijkbare grootte en silhouet. In Nederland komt de vogel zo af en toe 's winters voor. Het is een invasiegast die soms in grote aantallen in Nederland overwintert. Tijdens een invasie zijn ze te zien in steden en dorpen, vaak in de omgeving van bessendragende struiken. Normaal gesproken zijn pestvogels niet erg schuw. Ze zijn namelijk geen mensen gewend. 's Zomers leven ze in de dichte naaldbossen in het noorden van Scandinavië en in Siberië, waar ze insecten en noten eten. Ook de zang is kenmerkend: een hoog, welluidend, maar zacht ’tirrr’ of ’sierrr’. Pestvogels zijn sociale vogels. Ze trekken in groepjes van de ene besdragende struik naar de andere. Ze hebben een voorkeur voor Gelderse roos, maar eten bijvoorbeeld ook bessen van de meidoorn en liguster. Er zijn gevallen bekend waarbij een pestvogel in 2,5 uur tijd ongeveer 390 bessen (ongeveer zijn eigen gewicht) opat. Pestvogels zijn fraaie vogels om te zien. Zo groot als een spreeuw, rossig gekleurd met een okergele staartpunt. Bovendien hebben pestvogels een kuif waarmee ze stemmingen aan kunnen geven. Geagiteerde vogels zetten kuif en veren op, maar wanneer de vogel lekker in zijn veren zit en zich in groepsverband tegoed doet aan een bessencocktail wil het kuifje ook nog wel eens opstaan. De naam "pestvogel" dateert uit de middeleeuwen toen men dacht dat deze vogels de pest meenamen en de ziekte verspreidden.
|
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|