Sinds begin juni vorig jaar heb ik een prachtige pop. De pop van het oranjetipje. Ik heb haar als rups geadopteerd en pop zien worden. Gister, 10 maanden later, zag ik dat de pop aan het verkleuren was: heel langzaam werd haar vleugel zichtbaar door de poppenhuid heen (omdat het stukje dat je ziet zwart is, weet ik dat het een vrouwtje is; bij een mannetje had je een oranje stukje gezien)....

Vandaag ga ik snel kijken of ze er al is, maar nee, ze heeft op me gewacht ;-) Toch duurt het nog enkele uren voordat ze uit haar pop kruipt. Het eruit kruipen heb ik helaas niet gezien (ik kwam nét te laat), maar de rest gelukkig wel. Wat mooi!

Daarna besluit ik haar naar het plekje te brengen waar ik haar gevonden heb (in onze tuin heb ik helaas nog nooit oranjetipjes gezien, dus lijkt het me met het oog op de voortplanting beter om haar terug te brengen). 

​Eind augustus zette een vrouwtje groot koolwitje haar eitjes af op onze jonge bloemkool. Bijna twee uur later zette een ander vrouwtje haar eitjes af op de Oost-Indische kers. Ik besloot de in totaal 88 eitjes te gaan volgen in onze vlinderkweekkast. Alle rupsen hebben (biologische) bloemkool te eten gekregen.

Onder de rupsenhuid vindt een metamorfose plaats: langzaam verandert de rups in een pop. De pop ziet er al uit als een vlinder, maar is nog niet klaar. Hieronder zie je hoe het rupsenhuidje vervolgens wordt "afgestroopt" en de pop tevoorschijn komt. Vervolgens verandert de zachte poppenhuid in een harde huid, waarna binnen in de pop langzaam een prachtige, complete vlinder zal ontstaan.

 
Van de in totaal 88 afgezette eitjes, verdeeld over 2 nesten, zijn 58 rupsen verpopt. Dit is 66%, aanzienlijk meer dan bij het nest van vorig jaar (slechts 2 poppen, waarvan er maar 1 vlinder is geworden). Wat we nu in ieder geval wél weten, is dat het niet aan de planten of de ruimte waarin ze opgroeien (het hout of het gaas) ligt! Vorig jaar hadden we dus echt heel veel pech met een 'zwak nest'. Uiteraard zullen we nog moeten afwachten hoeveel vlinders er volgend voorjaar uit de poppen zullen komen, maar ik ben al héél blij met deze voorlopige resultaten!

​Rupsen van groot koolwitje worden vaak geparasiteerd door sluipwespen (omdat 'mijn' rupsen in een kast met vliegengaas opgroeien, is die kans een stuk kleiner, maar kennelijk niet nul). Dit is in onderstaande foto goed te zien: een rups met daarin larven van een sluipwesp. Vermoedelijk heeft een sluipwesp 1 van de 88 eitjes/rupsen geïnfecteerd. Hierbij legt de sluipwesp eitjes in het rupseneitje óf in de rups. De eitjes van de sluipwesp ontwikkelen zich binnen in de rups. Op de foto komen de larven van de sluipwesp net naar buiten. De larven zullen zich vervolgens inspinnen in een cocon, waarbij de rups de cocon zal verdedigen. De rups sterft uiteindelijk, zonder een pop of vlinder te worden.... ​Bekijk 'prachtige' videobeelden hiervan.

Hoewel ik de vlinder ook maar zelden zie (eigenlijk vooral in Limburg), hoop ik al jaren de rups en/of pop van de koninginnenpage te spotten (en te fotograferen). Als ik tijdens een wandeling in Limburg een vrouwtje haar eitjes zie afzetten, aarzel ik slechts even (kan/wil ik dit zomaar doen??) en besluit dan (tóch) een eitje te 'adopteren': ik neem het mee naar huis en zet het (met blad en al) op mijn zelf-gekweekte (biologische) dille. Waardplanten van de rups van de koninginnenpage zijn vooral peen (ook de gecultiveerde vorm) en andere schermbloemigen, zoals bevernel, engelwortel, pastinaak en venkel. Dille valt er ook onder.

De timeline zag er als volgt uit:

• 13 juli: eiafzet
• 20 juli: rups uit ei
• 16 aug: pop

Ik heb deze prachtige rups op 11 augustus ook op film vastgelegd (2 min 15 s):

Als ik een dag later kijk, zie ik dat de (hangende) rups bleker wordt. Onder het rupsenhuidje is vanalles gaande: de metamorfose van rups in pop! Dit heeft dus ongeveer 24 uur geduurd. Ineens beweegt het diertje veel en lijkt het net of zijn velletje langzaam verdroogt en iets te groot lijkt ofzo. Dan ineens zie ik z'n velletje bij zijn nek scheuren! Snel pak ik de camera en begin te 'schieten'. Het is zó bijzonder om dit te mogen zien: langzaam komt de poppenhuid tevoorschijn, terwijl het rupsenhuidje verder scheurt. In onderstaande 'film' heb ik de foto's achter elkaar gezet, zodat duidelijk wordt wat er precies gebeurt. Op de laatste foto zie je het afgestroopte rupsenvelletje. Dit hele proces (afwerpen van het rupsenhuidje) duurt nog geen 5 minuten!!

Vermoedelijk komt de vlinder dit seizoen niet meer uit de pop. Omdat ik het niet 100% zeker weet, heb ik ervoor gekozen om alvast dit deel van de levenscyclus (ei-rups-pop) van de koninginnenpage in een blog te zetten. Ik hoop t.z.t. jullie ook de vlinder te kunnen laten zien ;-)