Na een heerlijke wandeling gistermiddag door het Drentsche Aa gebied, ging ik uiteraard ook nog even bij de ooievaars in Taarlo kijken. Al jaren broeden ze midden in het dorp. Ze waren er en ik heb ruim een uur van ze kunnen genieten. Het is wel een lange blog geworden, omdat ik het verhaal graag in beelden wilde vertellen. Geweldig eigenlijk om dit van zo dichtbij te kunnen observeren!
0 Comments
De eerste officiële (astronomische) lentedag met een strakblauwe lucht en temperaturen tot wel 20 graden. Wat een heerlijkheid! Enige spelbreker is de harde wind, maar daardoor laat ik mij niet van de wijs brengen. Op naar één van mijn favoriete natuurgebieden: de Drentsche Aa. Het is er drassig, dus het wordt een enigszins avontuurlijke wandeling (met aan het eind modderige schoenen en een vieze broek), maar ik geniet met volle teugen! Tijdens de wandeling zijn er bovendien verschillende dagvlinders te zien: dagpauwoog, citroenvlinder, gehakkelde aurelia en kleine vos (de vlinderoverwinteraars dus). Mooie foto's maken lukt helaas niet: het waait te hard en ze zijn erg vliegerig. Eigenlijk had ik hier ook wel witjes en bonte zandoogjes verwacht, maar helaas heb ik die (nog steeds) niet gespot. Bij terugkomst bij de auto hebben 3 microvlinders het dak van de auto uitgekozen om zich lekker aan op te warmen. Grappig, ik zoek de vlinders niet alleen op, zij mij ook! Daarna natuurlijk nog even een kijkje nemen bij de voor mij al jaren bekende ooievaars van Taarlo. Die foto's zullen in een volgend blog te zien zijn.
Nadat we zondag geheel onverwacht de prachtige ijsvogel te zien kregen, zijn we vandaag terug gegaan in de hoop hem/haar weer te zien. Al jaren wil ik een mooie foto van de ijsvogel. De enige keer dat ik deze exotische verschijning heb kunnen fotograferen was vorig jaar in de Oostvaardersplassen (van een behoorlijke afstand). De verschillende eenden zijn er vandaag weer, maar ik hou vooral het riet en de struiken/takken in de gaten waar hij eventueel op zou kunnen gaan zitten. Na een paar uur voel je wel dat je ingespannen (en gespannen) zit. Even wat badderende eenden kieken dan maar. Dan ineens zie ik in de verte een oranje vlek. Meteen weet ik dat het de ijsvogel is! Na wat een eeuwigheid lijkt, vliegt ze laag over het water in onze richting. Ik probeer vluchtfoto's te maken, maar ze worden helaas niet scherp. De adrenaline giert door mijn lijf als ze op dezelfde tak als zondag plaatsneemt. De rietstengels en de harde wind maken het bijna onmogelijk foto's te nemen, maar ik ben er vreselijk blij mee! Het verschil tussen een mannetje en een vrouwtje is te zien aan de kleur van de onderkant van de snavel. De gehele snavel van het mannetje is zwart, bij het vrouwtje is de basis van de onderkant oranjerood. Het is wellicht lastig te zien, maar dit is dus een vrouwtje. Nog maar nauwelijks bekomen van deze geweldige belevenis (ze zat echt heel dichtbij!), roept mijn fotomaatje 'wat is dat nou, een reiger?'. Ik kijk en ga bijna uit mijn dak: een roerdomp! Hij komt rustig aangevlogen, maar ik ben te laat om hem in de vlucht te pakken (zo jammer!). Hij landt aan de rand van de rietkraag. Dat ik hem heb zien landen, blijkt nu een voordeel: hij is bijna niet te zien tussen het riet en neemt ook meteen de bekende 'paalhouding' aan. Met deze paalhouding, waarbij de roerdomp stijf rechtop gaat staan, imiteert hij een een pol riet. Het zijn geen geweldige (lees: duidelijke) foto's, maar het is wel zijn natuurlijke biotoop. Al snel is hij verdwenen tussen het riet en laat zich niet meer zien. Hoewel zo'n 'hutzitmiddag' niet echt mijn ding is, kan het dus soms wel iets moois opleveren. De foto's van de eenden volgen nog eens in een ander blog. Morgen is een prachtige dag met veel zon voorspeld, dus dan ga ik weer lekker struinen!
|
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|