Het heeft weer (licht) gevroren, maar 's morgens schijnt gelukkig de zon. We besluiten even te kijken bij 'onze' futen: het vierde kuiken is geboren (zie dit blog)! Toch blijven de futen broeden: er liggen nog steeds twee eieren in het nest (in totaal waren het er dus zes)! Een eindje verderop zijn twee futen bezig elkaar te verleiden en hun balts eindigt uiteindelijk op het nest met een paring (zie dit blog). Wanneer zullen zij aan het broeden gaan beginnen? Terwijl we een tijdje zitten te genieten van het schouwspel, wordt mijn oog naar de overkant van het water getrokken: bij een nestkastje dat aan een boom hangt, vliegt een vogel die ik niet ken. We besluiten er heen te gaan (uiteraard blijven we op gepaste afstand én in de auto, omdat er wellicht gebroed wordt). Het blijkt een bonte vliegenvanger te zijn! Een vogel die ik zelf nog nooit heb waargenomen. Het is lastig om, met al het blad dat inmiddels aan de bomen zit én de soms stevige wind, mooie foto's te maken, maar met onderstaande beelden ben ik toch heel tevreden. In tegenstelling tot enkele decennia geleden is de bonte vliegenvanger tegenwoordig op veel plekken te bewonderen. Hij komt vooral voor in de oostelijke helft van het land, met hoge concentraties op de Veluwe en het Drents Plateau. Bijna alle bonte vliegenvangers broeden in nestkasten, slechts een klein aantal bewoont natuurlijke boomholten. Vanaf een vaste zitpost maken ze korte vluchten achter vliegende insecten aan en vangen deze in volle vlucht [bron: Vogelbescherming].
Zoals ik al vermeld had in mijn vorige blog, zijn we vandaag ook naar de broedende futen geweest. Gister waren er twee kuikens en vandaag blijkt de derde ook uit het ei gekropen te zijn. De buren (3 meter verderop broedende meerkoeten) zwemmen soms iets te dicht langs het futennest en worden dan luid grommend verzocht niet dichterbij te komen. De reden is duidelijk: drie schattige kuikens én drie eieren! Voor de kuikens wordt perfect gezorgd. En zelf moeten de ouders ook zo nu en dan eten en drinken. Het mannetje vindt dat hij na het visjes vangen ook weer een poosje mag gaan broeden op de eieren. Echter, het vrouwtje staat niet zomaar haar plekje af. Tja, wat doe je dan?
Af en toe schijnt de zon, maar de voorspelling is dat er ook regenbuien zullen vallen, soms zelfs behoorlijk pittige. Vannacht heeft het gevroren. Toch besluiten we om naar de futen te gaan: zouden er al meer kuikens uit het ei gekropen zijn? Dat blijkt inderdaad zo te zijn, maar die foto's volgen in mijn volgende blog. Terwijl we naar de futen kijken (in het gras aan de waterkant) kruipt er tot twee maal toe een larve van een libel op mij! Larven van libellen leven in het water en verlaten het water pas als ze gaan uitsluipen. De aanzet van de vleugels is al te zien. We besluiten om op een ander plekje te gaan zoeken naar (rustende) juffers of libellen. Hoewel het koud is en af en toe flink regent, schijnt ook de zon en is het dan best aangenaam. We vinden er eentje (helemaal onder de druppels): mijn eerste vuurjuffer van dit seizoen! We wandelen verder. Er springen enkele kikkertjes door het gras, maar verder zien we geen juffers of libellen meer. Dan zie ik 'iets' hangen. Meteen weet ik dat het oranjetipjes zijn. Het bijzondere is dat ze aan het paren zijn. Met deze temperatuur! Volgens mij moeten ze behoorlijk verkleumd zijn... Even verderop zit een klein geaderd witje. En ook een tweede oranjetipje ♂ zit te blauwbekken op een bloempje. Dit had ik niet verwacht, maar doordat de zon zich af en toe laat zien, is het kennelijk toch (even) warm genoeg voor de vlindertjes om te vliegen.
|
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|