Onverwacht een mooie dag: frisser, maar wel zonnig. Toch nog, vóórdat het koud wordt. Ruim onder de tien graden mét winterse neerslag, verwachten ze. Dus tóch er even op uit. Heerlijk! Op naar de vlinders. Een oranjetipje, een gehakkelde aurelia en een klein geaderd witje. Meer niet. En niet te fotograferen. Gelukkig zien we nog een kleine vuurvlinder en enkele microvlinders, die wél op de foto willen. Ook zien we enkele witgekleurde eitjes van het oranjetipje. Dit betekent: net afgezet, want pas na een dag kleurt het eitje oranje. Even verwacht ik haar nog te zien, maar nee, ze is er niet meer ... Her en der tussen de (lage) vegetatie vliegen ze: hele kleine, witte 'streepjes'. Meer is het eigenlijk niet. Het zijn microvlinders, maar de naam ... ?!? Wellicht is het de vroege veldbieskokermot, maar omdat deze groep kokermotten erg op elkaar lijkt, is determinatie alleen zeker met genitaliënonderzoek.
2 Comments
Weer een prachtige dag met een strakblauwe lucht en temperaturen tot wel 17 graden! Op zoek naar vlinders dus. Het begint meteen goed met een pinksterbloemlangsprietmot: bijna niet te zien, maar zó mooi! Omdat ze vaak op pinksterbloemen rusten en je daar tóch vanwege de oranjetipjes naar kijkt (ik wel in ieder geval), zijn ze toch wel te vinden. Gelukkig zien we ook een aantal oranjetipjes: wat zijn dit toch prachtige vlindertjes! Ik ben door het dolle heen als ik een vrouwtje ontdek: ook een mannetje heeft haar ontdekt, maar het wordt helaas geen setje, ondanks zijn versierpogingen... Vrouwtjes paren namelijk maar één keer. Als ze al gepaard heeft, steekt het vrouwtje haar achterlijf in de lucht ten teken dat ze niet wil paren en wijst op die manier het baltsende mannetje af. Het is zo lekker weer hier en dat lijken de vlinders ook te vinden: het eerste boomblauwtje, het eerste groot koolwitje en de eerste gefotografeerde citroenvlinder van dit jaar zijn een feit! Het bont zandoogje en de atalanta die we ook nog zien, willen helaas niet op de foto. Maar ik vind het niet eens erg: het is zó fijn om ze weer te zien fladderen. En het is dus des te vervelender dat het vanaf morgen al een stuk kouder wordt (nog geen 10 graden). Laten we maar heel hard duimen dat de zon regelmatig schijnt en dat de vlinders zich voldoende kunnen opwarmen om te vliegen, nectar drinken, paren én eitjes afzetten, zodat we later in dit jaar óf volgend jaar ook weer van ze kunnen genieten.
Wat een heerlijke lentedag vandaag: een strakblauwe lucht en 14 graden! Doordat de zon volop schijnt en er weinig wind staat, lijkt het warmer. We besluiten een wandeling te maken bij de oranjetipjes. Wat het meest opvalt zijn de luid zingende vogels: allemaal druk met het indruk maken op een partner en/of het bouwen van een nest. Doordat de blaadjes nog niet volop aan struiken en bomen zitten, lukt het vrij aardig om foto's van ze te maken. Maar eigenlijk wil ik oranjetipjes zien. Of in elk geval vlinders. Veel vlinders. En die zien we! Citroenvlinders, kleine koolwitjes en soorten die wél op de foto willen ;-) Ik word er zó blij van. Eindelijk is het weer vlindertijd. Ik heb er zo lang op gewacht, té lang naar mijn gevoel.... Ook de gewone bandspanners (een nachtvlinder) zijn er weer volop: ze zitten verstopt in de lage vegetatie, maar worden opgeschrikt als je langsloopt. En dan is het nog een hele kunst om ze (voorzichtig) te benaderen en een foto te maken... Aangezien dit ook een geweldige libellenplek is, verwacht ik ook de eerste vuurjuffers te zien. En dat klopt: al snel zien we ze opvliegen met hun doorzichtige, glinsterende vleugels. Pas uitgeslopen en nog niet op kleur, maar ik ben heel blij om ze weer te zien: de lente is begonnen!
|
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|