Vandaag ga ik samen met Paul en Ingrid naar het Bergherbos om er te genieten van de prachtige herfstkleuren. Dit gevarieerde bos in de gemeente Montferland is een 1837 ha groot natuurgebied en eigendom van Natuurmonumenten en de stichting Huis Bergh. Het is gelegen op een stuwwallencomplex en heeft heuvels tot 93 m hoogte. We treffen het, net als enkele weken geleden op het Dwingelderveld: de hele dag een stralend zonnetje!
Grote sponszwam
Kleverig koraalzwammetje
Geweizwammetjes
Gekraagde aardster
Papilmycena
Kleverig koraalzwammetje
Als we bijna bij de auto zijn, horen we een geluid dat we niet thuis kunnen brengen. Ik heb zoiets nog nooit gehoord. We proberen te raden wat het is, maar komen er niet achter. Dan ineens zien we 'iets' tegen de stam van een lariks zitten. Snel doen Ingrid en ik de telelens erop en speuren door de zoeker: het blijkt een zwarte specht te zijn! Nog nooit gezien of gehoord, maar een zó kenmerkend geluid, dat we dat vanaf nu zeker zullen herkennen. Jammer genoeg zit de vogel wel achter takken, maar het is toch overduidelijk de zwarte specht. Dit is echt de slagroom op een toch al heerlijke taart!
Zwarte specht
Als we het bos uit rijden, zien we dat de zon bijna onder gaat. We genieten kort van het mooie zachte licht op de kerktoren van Beek, waarna we via Elten in Duitsland richting Spijk in Nederland rijden. Op deze plek komt de Rijn Nederland binnen (en niet bij Lobith, zoals ik altijd op school heb geleerd, wat een stukje verderop ligt). Hier wachten we tot de zon onder gaat: het (fotografisch) einde van een heerlijke en gezellige dag in het Bergherbos.
Zicht op de St. Martinus in Beek
De zon gaat nu snel onder
Zonsondergang aan de Rijn
Einde van een mooie dag
