De nachten worden koud (de temperatuur ligt rond het vriespunt). We staan op tijd op. Er is (te?) veel mist. Toch hoop ik de zonsopkomst te kunnen fotograferen. Deze keer hoop ik er paarden en/of koeien bij op te kunnen zetten. Gelukkig staan er nog enkele buiten: we vinden een aantal paarden die redelijk gunstig staan t.o.v. de zonsopkomst. Dan hoor ik de bekende roep van een ijsvogel. Hier?? Ik kan het bijna niet geloven. Ja hoor, hij gaat zelfs nog even op het prikkeldraad zitten. Helaas is er nog te weinig licht. Bovendien heb ik de verkeerde lens op de camera. Maar wat bezorgt dit prachtige vogeltje mij (weer) een geluksgevoel. Dit is genieten!
Even is hij te zien, maar dan verdwijnt de zon achter een dikke laag mist en wolken. We rijden verder: gelukkig vinden we een mooie plek (met koeien), waar de zon inmiddels weer door de mist en bewolking heen schijnt. Heerlijk die rust in de vroege ochtend. Even op me in laten werken...
