Het is buiig, maar niet echt koud. Ik loop de tuin in richting de bloemen, maar zie helaas geen vlinders, zelfs niet het muntvlindertje dat nu al een paar weken in onze tuin verblijft. Wel zijn er redelijk wat bijen en hommels. Als ik onder de prunus sta, krijg ik bijna (!) vogelpoep op mijn hoofd. Het valt naast me op de grond. Ik kijk 'boos' omhoog: zit er een schattig mereljong naar me te kijken! 

Al enkele weken komen er huismussen, merels en koolmezen in de tuin om eten te zoeken voor hun jongen. Ze zien er eigenlijk niet uit: verfomfaaid en ze lijken mager te zijn geworden. Het kost dan ook erg veel energie om de hongerige bekjes van hun kroost te vullen. Zo nu en dan strooien we broodkruimels en hangen af en toe een pot met vogelpindakaas op (niet continu, anders wordt deze snel buitgemaakt door kauwen en is er voor het 'kleine spul' niks meer over). Ook hebben we twee schalen met water neergezet, waar dankbaar gebruik van wordt gemaakt, zowel om van te drinken als in te badderen. De jongen van de huismussen zijn inmiddels uitgevlogen (en komen met hun ouders mee naar onze tuin om eten te zoeken), maar het nest van de merels (2 tuinen verderop) was nog niet uitgevlogen. Tot vandaag dus! Hoeveel jongen het er zijn (of beter: het hebben gered) weet ik nog niet. Hopelijk kom ik daar nog achter...