Het is guur: wind, natte sneeuw en koud. Ik blijf dus lekker warm binnen. Er zijn veel vogels in de tuin, die dankbaar van het (dagelijks ververste) vogelvoer eten. Ik schrik, een knal: een vogel tegen het raam. Het is dit seizoen al vaker gebeurd, maar gelukkig vlogen ze steeds weer weg. Deze keer niet: een boomklever blijft liggen. Ik ren naar buiten. Hij ademt nog! Voorzichtig pak ik hem op. Zijn nekje is niet gebroken. Hij doet zijn oogjes dicht. Ik bescherm hem met mijn beide handen tegen de kou en ga samen met hem binnen staan. Zijn pootjes gebruikt hij niet: die liggen stil en stijf naar achteren (zoals op de foto nog net te zien is). Zou hij het halen?

Nog steeds probeer ik hem warm te houden. Ik voel hem meer bewegen en besluit om hem in het voederhuisje te zetten (dan heeft hij in elk geval een dak boven zijn hoofd). Regelmatig komen er andere vogels het huisje in om een zonnebloempit te pakken. Hij doet niks. Hij zit er alleen maar, onbeweeglijk. De moed zakt in mijn schoenen. 

Een paar keer is er paniek in de tuin (reden onduidelijk), maar het lijkt onze boomklever niks te doen. Zeker een kwartier na de knal tegen het raam zie ik hem wat meer bewegen: hij kijkt om zich heen. Dan vliegt hij naar de grond, een afstand van ongeveer 2 meter: het gaat traag en onbeholpen en even vraag ik me af of hij misschien een vleugel heeft gebroken/gekneusd. Hij vliegt weer terug richting het voederhuisje, maar haalt het net niet. Hij kan zich gelukkig vastgrijpen aan de schutting. Toch weet hij, met enkele hippen, het voederhuisje te bereiken. En dan, toch nog onverwachts, vliegt hij weg.... richting de eiken in de straat... En nu maar heel hard duimen dat het arme diertje er, behalve de schrik, niks aan over heeft gehouden!

Eindelijk weer een berichtje 'uit de tuin'. Inmiddels is november een week oud en zijn er enkele warmterecords gebroken. In de tuin staan nog steeds (en wéér) bloemen in bloei: lavendel, korenbloem, steenraket, klimop en duifkruid. Toch wel een beetje vreemd voor november. Vogels zien we iedere dag in de tuin (bij het vogelvoer). Gister zat er een groepje staartmezen in de tuinl, maar ik was helaas te laat voor een foto. Vandaag was het vrij druk, maar ik heb me vooral bezig gehouden met het fotograferen van een zwarte mees, die prachtig in zijn verenpak zit: een enorme uitdaging, want hij zat vaak maar héél even stil. Omdat hij eigenlijk de hele dag in de tuin was, heb ik hem van alle kanten kunnen kieken. Dit exemplaar ziet er in elk geval een stuk minder 'groezelig' uit als de vorige...

Hoewel de focus op de zwarte mees lag, heb ik ook nog enkele andere tuinvogels kunnen kieken....