Vandaag zijn er in onze tuin 2 groot koolwitjes uit hun pop gekropen. Normaal gesproken zitten de poppen vast (met spinseldraad) aan bijvoorbeeld een boomstam, een tak, een blaadje etc. Omdat deze 2 poppen zó vastzaten dat het uit de pop kruipen niet te volgen zou zijn, heb ik ze voorzichtig losgehaald en op een komkommerblad gelegd. We hebben een takje neergezet zodat ze daar omhoog zouden kunnen kruipen (om uit te harden). Helaas vielen de poppen om, zodat de vlinder op de rug kwam te liggen en niet meer zelfstandig uit de pop kon kruipen (normaal zou dat niet kunnen gebeuren, aangezien de pop vastgehecht zit aan een ondergrond). Daarom hebben wij onze vinger aangeboden ;-)

​Het filmpje is verre van professioneel, maar ik vind het zó geweldig om te zien en daarom wil ik het delen.

De kans dat je dit zelf in de natuur zult zien is heel klein. Ik heb dit zelf ook pas gezien toen wij de eitjes die in onze tuin werden afgezet, beschermd lieten opgroeien (via rups en pop tot vlinder).....

In de afgelopen tijd heb ik twee keer een appelvink in onze tuin gezien. Dat was overigens de eerste twee keer sinds we hier wonen. Vandaag is het net boven nul graden, dus ik verwacht veel vogels in de tuin. En dat klopt: vooral veel groenlingen, huismussen en vinken zijn er, maar ook (pimpel- en kool)mezen, merels, ringmussen, roodborst, heggenmus, grote bonte specht, glanskoppen, Turkse tortels en houtduiven. Even zit ik niet achter mijn camera, mijn vriend wel. Hij drukt af. Ik vraag: wat zie je? Hij: een vink. Gevolgd door "denk ik". Dus ik ren naar hem toe en zie nog net een APPELvink wegduiken op de voedertafel. Ik zeg: dat is een APPELVINK!!!! Hij: o, ja, ik dacht al... deze heeft wel een heel grote snavel. Ik neem rustig (ahum) plaats achter mijn camera en wacht tot de appelvink achter de dikke tak opduikt... Gelukkig gebeurt dat en kunnen we minutenlang genieten van deze prachtige, grote zangvogel. Ook lukt het me nog nét om een korte filmopname te maken. Wat een geluk!!!

Hoewel ik de vlinder ook maar zelden zie (eigenlijk vooral in Limburg), hoop ik al jaren de rups en/of pop van de koninginnenpage te spotten (en te fotograferen). Als ik tijdens een wandeling in Limburg een vrouwtje haar eitjes zie afzetten, aarzel ik slechts even (kan/wil ik dit zomaar doen??) en besluit dan (tóch) een eitje te 'adopteren': ik neem het mee naar huis en zet het (met blad en al) op mijn zelf-gekweekte (biologische) dille. Waardplanten van de rups van de koninginnenpage zijn vooral peen (ook de gecultiveerde vorm) en andere schermbloemigen, zoals bevernel, engelwortel, pastinaak en venkel. Dille valt er ook onder.

De timeline zag er als volgt uit:

• 13 juli: eiafzet
• 20 juli: rups uit ei
• 16 aug: pop

Ik heb deze prachtige rups op 11 augustus ook op film vastgelegd (2 min 15 s):

Als ik een dag later kijk, zie ik dat de (hangende) rups bleker wordt. Onder het rupsenhuidje is vanalles gaande: de metamorfose van rups in pop! Dit heeft dus ongeveer 24 uur geduurd. Ineens beweegt het diertje veel en lijkt het net of zijn velletje langzaam verdroogt en iets te groot lijkt ofzo. Dan ineens zie ik z'n velletje bij zijn nek scheuren! Snel pak ik de camera en begin te 'schieten'. Het is zó bijzonder om dit te mogen zien: langzaam komt de poppenhuid tevoorschijn, terwijl het rupsenhuidje verder scheurt. In onderstaande 'film' heb ik de foto's achter elkaar gezet, zodat duidelijk wordt wat er precies gebeurt. Op de laatste foto zie je het afgestroopte rupsenvelletje. Dit hele proces (afwerpen van het rupsenhuidje) duurt nog geen 5 minuten!!

Vermoedelijk komt de vlinder dit seizoen niet meer uit de pop. Omdat ik het niet 100% zeker weet, heb ik ervoor gekozen om alvast dit deel van de levenscyclus (ei-rups-pop) van de koninginnenpage in een blog te zetten. Ik hoop t.z.t. jullie ook de vlinder te kunnen laten zien ;-)