Het is guur: wind, natte sneeuw en koud. Ik blijf dus lekker warm binnen. Er zijn veel vogels in de tuin, die dankbaar van het (dagelijks ververste) vogelvoer eten. Ik schrik, een knal: een vogel tegen het raam. Het is dit seizoen al vaker gebeurd, maar gelukkig vlogen ze steeds weer weg. Deze keer niet: een boomklever blijft liggen. Ik ren naar buiten. Hij ademt nog! Voorzichtig pak ik hem op. Zijn nekje is niet gebroken. Hij doet zijn oogjes dicht. Ik bescherm hem met mijn beide handen tegen de kou en ga samen met hem binnen staan. Zijn pootjes gebruikt hij niet: die liggen stil en stijf naar achteren (zoals op de foto nog net te zien is). Zou hij het halen?
Boomklever
Ik probeer hem warm te houden. Zo nu en dan ga ik even met hem naar buiten, omdat ik denk dat het niet goed is dat hij té warm wordt (hij moet, als hij het haalt, toch weer naar buiten, de kou in). Hij houdt zijn oogjes dicht, maar af en toe doet hij ze open. Ik voel zijn hartje kloppen en hij ademt zichtbaar (zijn hele lijfje gaat heen en weer). Dan voel ik zijn pootjes: hij probeert grip te krijgen. Het lukt niet meteen, maar even later lukt het toch en zit hij op mijn vinger. Ik besluit met hem naar buiten te gaan (zijn ogen zijn nu vrijwel continu open) en te proberen of hij weg wil vliegen. Dat wil hij niet. Ook wil hij niet de tak met het mos op lopen. Wat voel ik me machteloos!
Nog steeds probeer ik hem warm te houden. Ik voel hem meer bewegen en besluit om hem in het voederhuisje te zetten (dan heeft hij in elk geval een dak boven zijn hoofd). Regelmatig komen er andere vogels het huisje in om een zonnebloempit te pakken. Hij doet niks. Hij zit er alleen maar, onbeweeglijk. De moed zakt in mijn schoenen.
Een paar keer is er paniek in de tuin (reden onduidelijk), maar het lijkt onze boomklever niks te doen. Zeker een kwartier na de knal tegen het raam zie ik hem wat meer bewegen: hij kijkt om zich heen. Dan vliegt hij naar de grond, een afstand van ongeveer 2 meter: het gaat traag en onbeholpen en even vraag ik me af of hij misschien een vleugel heeft gebroken/gekneusd. Hij vliegt weer terug richting het voederhuisje, maar haalt het net niet. Hij kan zich gelukkig vastgrijpen aan de schutting. Toch weet hij, met enkele hippen, het voederhuisje te bereiken. En dan, toch nog onverwachts, vliegt hij weg.... richting de eiken in de straat... En nu maar heel hard duimen dat het arme diertje er, behalve de schrik, niks aan over heeft gehouden!
