Het is een miezerige, donkere zondag. De vogels die op de voederplek verschijnen zijn dezelfde als anders en vanwege het slechte licht is het geen weer om foto's te maken. Ik besluit de camera (op statief) niet neer te zetten. Dat dit een foute keuze is, blijkt rond 4 uur. Bij toeval (?) kijk ik naar het pindanetje waar de kuifmezen altijd op zitten. Er zit iets op, maar het is geen kuifmees. Het zijn staartmezen! Ik ben meteen door het dolle heen. Die vind ik zo leuk!
Staartmees
Al een paar keer zijn ze met een groepje langs geweest, maar ze zijn nooit lang gebleven en zaten nooit op een te fotograferen afstand. Meteen pak ik mijn camera. De 7D zit aan mijn telelens en deze body kan maximaal op ISO 800 (anders te veel ruis). Wat balen! Er blijkt te weinig licht en deze vogeltjes zijn super beweeglijk. De foto's mislukken (en de vogels gaan weg). Tóch pak ik de 5D, zet hem op 1600 ISO en wacht af... Zouden ze nog terugkomen? Ineens zijn ze er weer .... mijn camera ratelt al. Een kort bezoekje, maar ik ben super blij dat ze langs zijn geweest en ook dat ik ze heb kunnen kieken.
Zoals gezegd zaten de staartmeesjes op het pindanetje waar altijd de kuifmezen van eten. Meestal komen ze aan het eind van de middag nog even (vlak voordat het donker wordt) en ook vanmiddag doen ze dat: kort nadat de staartmeesjes weg zijn, verschijnt er een kuifmees. En omdat ik deze mees ook zo ontzettend mooi vind, mag hij niet ontbreken in deze blog.
Kuifmees
Vandaag weer eens een mooi leermomentje gehad: nooit denken dat er 'niks bijzonders' of 'niks leuks' (meer) langskomt! Eergister was er de keep, vandaag dus de staartmees. En bovendien: altijd de (juiste) camera paraat houden!
