Nadat ik het bladkokertje van de rups van de atalanta had gevonden en de rups zich een dag later héél even liet zien (zie deze blog), heb ik hem niet meer gezien: ze zitten eigenlijk continu in hun bladkokertje. Als het blad waar ze in zitten bijna op is, spinnen ze een blad dat in de buurt hangt er tegen aan, zodat hun kokertje weer 'dicht' is. Ontzettend fraai ook om te zien hoe ze druk spinnend langzaam de bladranden naar elkaar toe laten bewegen. De rups is inmiddels van een donkere kleurvorm vervelt naar een lichte kleurvorm en is nu hooguit 3 cm lang; het zal denk ik niet lang meer duren voor hij een plekje zal zoeken om te verpoppen...
Rups atalanta - lichte vorm
Close-up
Note
Voor deze foto heb ik de rups voorzichtig uit zijn bladkokertje gehaald en hem op een brandnetelstengel gezet. Kort daarna heeft hij een nieuw bladkokertje gemaakt. Dit soort interventies voor een foto gaan eigenlijk tegen mijn principes in, maar heb ik gedaan omdat ik de rups van de atalanta hiervoor nog nooit had gezien (ik begrijp nu ook waarom!) én ik graag wilde weten of er binnen één rupsenstadium verschillende kleurvormen voorkomen (ja dus).
Voor deze foto heb ik de rups voorzichtig uit zijn bladkokertje gehaald en hem op een brandnetelstengel gezet. Kort daarna heeft hij een nieuw bladkokertje gemaakt. Dit soort interventies voor een foto gaan eigenlijk tegen mijn principes in, maar heb ik gedaan omdat ik de rups van de atalanta hiervoor nog nooit had gezien (ik begrijp nu ook waarom!) én ik graag wilde weten of er binnen één rupsenstadium verschillende kleurvormen voorkomen (ja dus).
