Wat een somber weer. Mijn humeur wordt er ook door beïnvloed en daarmee ook mijn foto's. Bovendien zie ik niet veel bijzonders. Ach ja, de afgelopen dagen zijn natuurlijk al een feestje geweest! En toch... als ik achter de pc weer kijk naar deze prachtige boerenzwaluw word ik wel een stuk vrolijker: het komt wel goed met die zomer (toch??). Dat niet al het voer in de bekkies van de volwassen vogels voor de jongen is, bewijst deze witte kwikstaart die, terwijl ik foto's sta te maken, alles ineens zelf opeet! De familie roodborsttapuit is ook weer druk aan het werk voor hun kroost...
0 Comments
Hoewel de voorspellingen niet zo best zijn (regenbuien), ga ik er toch even op uit. Een korte wandeling maken bij de zwarte sterns. Terwijl ik er rustig naar toe rij, kijk ik onderweg ook altijd om me heen of er nog een mooi vogeltje (op een paaltje) zit of dat er nog iets bijzonders te zien is. In een flits zie ik iets bruins staan: een reegeit. Ik rij terug en zie iets waar mijn adem even van blijft stilstaan... zo mooi. Wat een speciaal moment! Ze vertrouwt het toch niet helemaal (of is gewoon voorzichtig) en gaat samen met haar kalfje verder het weiland in, verder van de weg. Dus laat ik ze met rust... Als ik bij de zwarte sterns aankom, blijkt dat er nog geen één aan het broeden is. Sterker nog, ze zijn nog niet eens op de broedplek! Ze zijn al wel gearriveerd vanuit West-Afrika, maar door de kou van de afgelopen tijd is het broeden nog niet begonnen. In de verte zie ik er wel een paar vliegen, maar het lukt niet om er een mooie foto van te maken. De rietzanger en de rietgors laten ook van zich horen. Met een beetje geluk (die rietstengels zitten áltijd in de weg) heb ik ze op de foto gekregen. Toch een beetje teleurgesteld dat ik geen zwarte stern foto's heb kunnen maken, besluit ik (onderweg naar huis) nog even te kijken of ik vanuit de auto nog iets leuks kan spotten (het regent inmiddels). Iets wits op een paal trekt mijn aandacht. Voorzichtig nader ik: het is een visdiefje. Meestal tref ik ze vliegend of is de afstand heel groot. Deze blijft rustig zitten en kijkt me onderzoekend aan. Als ik op de plek kom waar ik de reegeit met haar kalfje zag, kijk ik toch even extra goed. Ze staat er weer! Of nee, toch niet, het is een bokje. Op een gegeven moment loopt hij via een bos naar een ander weiland en... daar is ook het vrouwtje en ze heeft hoge nood (blijft een grappig gezicht om haar zo te zien 'zitten'). Of het dezelfde is als op de heenweg kan ik niet zeggen. Het kalfje is in elk geval nergens te bekennen. Hij rent naar haar toe, maar zij rent weg en komt even later tevoorschijn in het eerste weiland waar ze gaat staan grazen. Het bokje zie ik nergens meer. Bijna thuis. De graspieper is weer op dezelfde plek als altijd aan het foerageren. Wat hebben die beestjes het toch druk met voer aanslepen voor de jongen!
Vandaag een paar leuke waarnemingen gedaan in NP Wieden-Weerribben: voor het eerst van mijn leven een sprinkhaanzanger en een zomertaling gespot (van die laatste helaas geen mooie foto kunnen maken) en twee lepelaars van behoorlijk dichtbij (nog nooit zó dichtbij) gezien. Overigens heb ik de sprinkhaanzanger eerst gehoord: een soort ratelend geluid, als van een sprinkhaan. Heel bijzonder! Ik ben op het geluid afgegaan en hij bleek redelijk dichtbij te zitten. Deze riet- en ruigtebewoner is onopvallend gekleurd en behoorlijk schuw. Ze houden er niet van zich uit de dekking van de vegetatie te begeven, behalve als het mannetje zijn zang laat horen vanaf een open zangpost. De sprinkhaanzanger lijkt erg op de snor (ook wat zang betreft), maar de bovendelen zijn donker gevlekt. De lepelaar heb ik eigenlijk alleen nog maar van een behoorlijke afstand gezien. Toen ik vandaag bij een plas stond te kijken, kwamen er opeens twee exemplaren aangevlogen om te gaan foerageren. Ze kwamen steeds dichterbij (kennelijk vonden ze hun honger belangrijker dan afwachtend te zijn). Maar... ik heb ervan genoten! Dit fazant mannetje zie ik ineens tussen het gras zitten. Op het moment dat ik met de auto stop, begint hij weg te lopen, maar ik heb hem nog net op het tijd kunnen fotograferen. Deze reebok staat zo mooi in een weiland tussen de grotendeels uitgebloeide paardenbloemen (te foerageren) dat ik blijf kijken én fotograferen. Uiteindelijk verdwijnt hij onder de afrastering door, terwijl ik altijd heb gedacht dat ze er over heen springen.
|
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|