Net als vorige jaren maak ik ook dit jaar een overzicht van mijn mooiste momenten. Deze keer heb ik ervoor gekozen om niet elke maand een mooiste foto of bijzonder moment te kiezen, maar díe momenten uit te kiezen waar ik blij van werd, die bijzonder waren of als ik iets voor de eerste keer had waargenomen. Het resultaat: 26 foto's die om verschillende redenen speciaal voor mij zijn. Hoewel ik vorig jaar had aangegeven dat mijn doel dit jaar was om 'sfeervollere' foto's te maken (en wou proberen op een 'andere manier' te fotograferen), moet ik aan het eind van het jaar tot de conclusie komen dat dat niet gelukt is (op een handjevol foto's na misschien). De reden is simpel: ik ben vooral iemand die geniet van de natuur en die dat (zo mooi mogelijk) wil vastleggen, maar ik ben daarin helaas niet bijzonder creatief. Vaak leent het moment zich daar ook niet voor (lichtomstandigheden, moment van de dag, verstoring door andere mensen of dieren (bijv loslopende honden), etc) en dient een bepaald fotomoment zich slechts heel kort aan. Toch blijft het, ook het komende jaar weer, een uitdaging om creatiever te fotograferen...
De roerdomp is een mysterieuze vogel die zich meestal niet laat zien. Behalve als het heeft gevroren: dan zie je ze vaak over het ijs schuifelen, op zoek naar eten. Half februari heb ik zo'n geluksmomentje.
De sperwer was ook deze winter weer veel in onze tuin. Aangezien wij iedere dag de tuinvogels voeren, vindt ook de sperwer hier een 'gedekte tafel'. Dit moment voelt wel een beetje dubbel, maar vind ik wel bijzonder.
Door de zuidoostelijke wind trekt begin maart een groot aantal kraanvogels luid trompetterend over onze tuin. Ze trekken vanuit de overwinteringsplaatsen in het zuiden naar de broedgebieden in het noorden van Europa.
Eind april heb ik voor het eerst kennis gemaakt met het koolmotje. Het is een trekvlinder die in wisselende aantallen in ons land voorkomt. Dit jaar blijkt er sprake van een invasie, die wij ook opmerken in onze tuin.
Eind april zie ik voor het eerst een pas uitgeslopen juffer (vuurjuffer). Het huidje hangt nog boven haar, ze is nog niet op kleur en haar vleugels zijn nog opgevouwen. Het is allemaal heel klein, zo bijzonder!
Libellen heb ik (i.t.t. juffers) al vaak zien uitsluipen; een heel bijzonder proces eigenlijk. Half mei zie ik voor het eerst een platbuik uitsluipen.
Op een vroege ochtend in mei hoor ik een blauwborst. Even later zie ik hem ook: luid zingend. En dan sta je daar met je macrolens. Snel haal ik de telelens op uit de auto en ren bijna terug. Hij is er nog en ik maak deze foto. Bijzonder voor mij door de prachtige waaierstaart.
Eind mei zien we een enorme rups liggen op een boomstronk. Ik heb hem nog nooit gezien, maar meteen weet ik dat het een wilgenhoutrups is. 2 weken later zien we, op vrijwel dezelfde plek, een lege pop.
Diezelfde dag in mei zie ik voor het eerst het roodbont heide-uiltje: een vrij klein nachtvlindertje, maar schitterend van kleur! De groene rups had ik al eerder mogen waarnemen.
Op een zwoele avond in mei gaan we nachtvlinderen. Een prachtige roodbruine vlinder raakt het laken. Hij is heel onrustig. Gelukkig wordt hij op een geven moment kalmer en zien we dat het om het zeldzame espenblad gaat.
De sierlijke witsnuitlibel is helaas zeer zeldzaam in ons land. Ik ben dan ook blij dat ik het prachtige mannetje al enkele malen heb kunnen bewonderen. Eind mei zie ik voor het eerst het vrouwtje!
Op de laatste dag van mei zie ik voor het eerst van mijn leven de prachtige pauwoogpijlstaart! Zomaar overdag in het gras. De oogvlekken op de achtervleugels worden alleen getoond bij verstoring.
Groentjes vallen bijna niet op als ze op de frisgroene voorjaarsblaadjes zitten. Halverwege juni ontdek ik voor het eerst de rups. Nou, de rups valt nog veel minder op als hij op de heiplanten zit!
Eind juni zie ik voor het eerst een aantal eikenpages bij elkaar. Ze zitten onder eiken (waardplant), dus heel vreemd is dat niet. Meestal zitten ze met gesloten vleugels, maar vandaag niet: schitterend!
Op brandnetels hebben we rupsen van het landkaartje ontdekt. Eind juni zie ik op diezelfde plek voor het eerst een pop van een landkaartje: hij is veel kleiner dan ik had verwacht, maar ook veel mooier!
Eén van de weinig geslaagde sfeerfoto's van dit jaar: een heideblauwtje op de hei. Begin juli vroeg in de ochtend gemaakt.
Distelvlinders zijn trekvlinders uit het zuiden. De laatste jaren worden ze goed gezien in Nederland. Nog nooit had ik echter een rups gezien. Begin juli zie ik er voor het eerst eentje op een distel.
Speciaal voor de witjes hadden wij dit jaar voor het eerst groene kool planten in de tuin gezet. En begin juli heeft een groot koolwitje er haar eitjes op afgezet: is het geen kunstwerk!?
* Hoe het is afgelopen met de eitjes, kun je lezen in dit blog *
Half juli zie ik dat een boomblauwtje haar witte eitjes (rechts onder op de foto) afzet op onze klimop. Enkele dagen later kruipt er een rupsje uit: het is bijna niet te zien met het blote oog. En dat is ook precies de reden dat we het daarna helaas uit het oog zijn verloren...
Ieder jaar ga ik een paar keer naar Zuid-Limburg om te vlinderen. Ook dit jaar was het eind juli weer geweldig. Eén van de mooiste momenten die me is bijgebleven zijn de parende boswitjes (een zeldzame vlinder in Nederland).
Een ander bijzonder moment eind juli in Zuid-Limburg voor mij is het voor de eerste keer zien van de Spaanse vlag: een prachtige, grote en helaas zeldzame dagactieve nachtvlinder.
Begin augustus zien we de prachtige, maar in Nederland helaas zeldzame sleedoornpage. Het zien van deze vlinder is dus al bijzonder, maar als je dan ook nog het geluk hebt dat je een eiafzettend vrouwtje treft, is dat natuurlijk helemaal het einde!
Regelmatig zien we gamma-uiltjes, in de natuur maar ook in onze tuin. Begin augustus zie ik voor het eerst de rups.
De kolibrievlinder mag niet ontbreken. Ook dit jaar hebben we deze prachtige verschijning weer in de tuin. De foto die ik half september maak, vind ik persoonlijk toch aardig gelukt als 'sfeerfoto'.
In de winter zijn er ook vlinders, vooral nachtvlinders. De kleine en de grote wintervlinder zijn het bekendst. Begin november zie ik voor het eerst een grote wintervlinder (in de tuin).
Mij zie je eigenlijk zelden (liefst niet) bij een (zeldzame) vogel waar veel mensen op af komen. Eind november ga ik tóch naar een groepje pestvogels: omdat ze zo mooi zijn, ik ze al een tijd niet gezien heb én omdat ik hoop op een mooie foto (met besjes).
Hierbij wens ik iedereen
hele fijne feestdagen,
een gezond en gelukkig 2017
en natuurlijk een inspirerend vlinderjaar!
hele fijne feestdagen,
een gezond en gelukkig 2017
en natuurlijk een inspirerend vlinderjaar!
