Vandaag weer een grijze dag, maar dat weerhoudt me er niet om even een rondje in de auto te rijden. Hoewel zonder een beetje zon de foto's niet sprankelend worden, zijn bepaalde natuurmomenten voor mij ook bijzonder, zoals deze schattige haasjes. In eerste instantie zie ik slechts één paar oren, maar later duikt er een tweede paar op. Eentje blijkt nogal ondernemend te zijn en gaat (rennend) op onderzoek uit. Of ze elkaar uiteindelijk weer terug hebben gevonden weet ik niet (neem aan van wel), want op dat moment ontdek ik de blauwe kiek man. Niet dat ik daar nu mooie foto's van heb kunnen maken, maar ik raak daardoor wel de hazen kwijt...

Verder zie ik een aantal vogels op mijn rondje door het buitengebied: een winterkoning (op een paaltje notabene), een kievit, vele buizerds (die vrijwel allemaal wegvliegen; overigens is dit de meest blonde buizerd die ik zelf ooit gezien heb) en reigers (die ook wegvliegen zodra ze me in het vizier krijgen, dus voorlopig nog steeds geen reiger met gevangen vis).

De voorspellingen voor het noorden van het land zijn redelijk: af en toe zon. Aan het eind van de ochtend is daar nog niks van te zien, maar toch rij ik een rondje in de auto. Het is niet meer zo vreselijk koud als vorige week, maar van mij mag het nog veel warmer worden! Terwijl ik kijk hoe de prachtige blauwe kiek aan het jagen is boven de akkers komt heel langzaam het zonnetje tevoorschijn. Eerst nog heel magertjes, maar later steeds meer (geen felle zon). Wat lijkt het toch altijd meteen een stuk vriendelijker buiten als de zon schijnt.

Reeën zijn vaak op dezelfde plek te vinden. Ik rij naar één van die plekjes en jawel... er staan er 4! Zodra ze horen dat ik gas minder en stil ga staan, zijn ze alert. Eentje gaat door met foerageren en eentje loopt alweer richting de bosrand. Dit bokje en geitje blijven een poosje aandachtig naar me staan kijken. Jammer dat dit zulke schuwe dieren zijn. Hier kan ik uren naar kijken! Helaas... korte tijd later verdwijnen ze het bos in.

Het is trouwens maar goed dat je op een blog niks kunt ruiken. Hier worden momenteel alle weilanden bemest, dus het stinkt hier in de omgeving vreselijk (de 'charme' van het platteland)! Gevolg is wel dat de weilanden weer vol met allerlei vogels zitten, o.a. kramsvogels, spreeuwen, ganzen en zwanen. Al een tijdje wil ik een foto van de kop van een knobbelzwaan maken, maar steeds zaten ze te ver weg. Nu zitten ze iets dichterbij, maar ik hoop m nog wel eens te kunnen verbeteren.

De hele tijd kijk ik uit naar reigers (ivm het graag willen fotograferen van een reiger met gevangen vis). Dat valt niet mee. Er zijn van die dagen dat je er bijna over struikelt hier, maar soms zie je er geen eentje. Dan ineens zie ik 3 grote zilverreigers bij elkaar staan. Veel te ver weg. Helaas... Een stukje verderop staat een grote zilverreiger in een slootje. Zodra ik afrem, vliegt hij weg. Ook geen succes dus. In een ander slootje staat een blauwe reiger. De afstand is heel groot. Hoewel ze normaal gesproken meteen wegvliegen als je stopt, blijft deze gewoon staan. Hoewel ik er heel lang bij heb staan wachten, kwam hij geen centimeter dichterbij (en ving ook niks). Dus, die reigers moeten nog maar even wachten. Deze buizerd liet zich gelukkig wel fotograferen. 

Het is weer grauw en grijs buiten. Aangezien ik in Assen moet zijn en daar al 11 dagen lang de zeldzame Europese kanarie wordt gezien, besluit ik toch mijn camera maar mee te nemen en er een kijkje te nemen. Niet dat ik verwacht het vogeltje te zien, maar je weet nooit. Daar aangekomen zie ik dat het zoeken naar een speld in een hooiberg gaat worden: het is een braakliggend terrein (kruidenrijk en dus erg aantrekkelijk voor deze (deels) zaadeter). De moed zakt in mijn schoenen, maar toch loop ik een tijdje rond. Niks. Dan besluit ik het vanuit de auto te proberen. Even later komt er nog een 'kanarie-zoeker'. We hebben 'm allebei nog nooit gezien (of gehoord). Hij gaat de ene kant op (wandelend), ik de andere (in de auto). Dan zie ik ineens iets op de grond bewegen: een rietgors. Kort daarop zie ik een tweede. En nog een derde... nee, dit is geen rietgors... mijn hart maakt een sprongetje: deze is geel! Zou het m zijn? Het is geen geelgors en ook geen sijs (toch??). Snel maak ik wat foto's.

Dan ineens zie ik m niet meer (maar met mijn ogen is niks mis). Wat jammer, hij is er vandoor. Als de andere 'kanariezoeker' mijn kant op komt, hoor ik dat hij hem ook (in een boom) heeft gezien. Kennelijk vloog hij dus daar heen. We zijn allebei blij, maar niet helemaal tevreden. Het beestje zat vrij ver weg dus zijn de foto's niet mooi geworden. Maar ach, ik heb dit voor Nederland zeldzame vogeltje toch maar mooi gezien!

De Europese kanarie is een zangvogel en behoort tot de vinken. Hij komt voor in Midden- en Zuid-Europa en leeft in boomgroepen, bosranden, tuinen, parken, boomgaarden en begraafplaatsen, bij voorkeur met enkele coniferen. Vanuit deze coniferen zingt het mannetje graag zijn liedje, een razendsnelle stroom van piepende, scherpe en rinkelende klanken.

In Nederland kunnen Europese kanaries in de zomermaanden aangetroffen worden. Dan broeden ze vooral in Zuid-Limburg en langs de oostgrens van het land. Buiten de broedtijd, in de wintermaanden, worden wisselende aantallen gemeld (als doortrekker?). Het is een vrij kleine vogel (11-12 cm) met een kleine snavel (i.t.t. de sijs) en mannetjes hebben een opvallend citroengele wenkbrauwstreep, voorhoofd, zijhals, borst en stuit. Zoals gezegd eten Europese kanaries zaden, met name van onkruiden. In de zomer eten ze ook insecten.