Op praktisch hetzelfde moment krijgen mijn fotomaatje en ik 'de geest' en trekken er op uit. Eergister heeft hij de blauwe kiekendief man gespot én gefotografeerd, dus we gaan samen kijken of ie er vandaag weer is. Er zijn net een paar opklaringen en we worden meteen al verrast door vier prachtige reeën. Wat een elegante diertjes zijn dat toch. Fijn om even van hun dartele sprongetjes te kunnen genieten.

Helaas betrekt het en het begint ook nog te regenen. Toch gaan we verder en zien al snel een torenvalk op een paaltje zitten. Verder zien we geen roofvogels (schuilen zeker ergens). Mijn fotomaatje besluit naar huis te gaan, maar ik blijf nog even. Ineens klaart het toch weer een beetje op en zie ik ineens een kiekendief. Zou het ...? Ja hoor! Het is weliswaar geen (blauw) mannetje maar wel een (blauw) vrouwtje! Opvallend kenmerk is de witte stuit die in vlucht een duidelijk onderscheid met de bruine kiekendief vormt. Het zijn prachtige, slanke vogels met een onmiskenbare manier van vliegen (heel anders dan die van een buizerd of een valk): een lange, lage en vaak schommelende glijvlucht waarbij de vleugels in een ondiepe V gehouden worden.

Blauwe kiekendieven staan op de Rode Lijst en leven in open, vochtige gebieden. Randgebieden van meren zijn favoriet, evenals moerassen met een lage, dichte vegetatie en brede rietkragen. Op het menu staan kleine zoogdieren (konijnen en muizen), maar ook kleine vogels worden gegeten. Ze worden vaak gezien op gemaaide hooilanden, waar ze muizen vangen die zich verschuilen in plukken hooi.

De foto's die ik heb gemaakt van de kiekendief zijn helaas van zeer slechte kwaliteit (ze vloog erg ver), maar toch heb ik genoten van de waarneming. Hopelijk krijg ik (ook voor het mannetje) binnenkort nog een kans?

Het is vandaag redelijk zonnig. Even twijfel ik... ga ik wandelen of een rondje in de auto? Het wordt het laatste; voor het fotograferen van vogels is dat toch net iets handiger. Ik probeer ook te letten op de kleine vogels. Dat valt niet mee. Het roodborstje en een buizerd willen best even poseren. Ook zie ik enkele putters, vinken en een groepje staartmezen, maar die zijn lastig vast te leggen. Ook de kramsvogels, koperwieken en spreeuwen laten zich moeilijk 'vangen' (grote foto).

De luchten zijn prachtig. Ook is er een bijzon te zien (rechts). In Wikipedia staat hierover: een parhelium of bijzon is een natuurlijk optisch fenomeen of halo-verschijnsel in de aardatmosfeer dat gezien kan worden wanneer een lage zon door losse cirruswolken schijnt, bijvoorbeeld in een melkwitte winternamiddaghemel. Het zonlicht wordt gereflecteerd en gebroken door ijskristallen en wordt gesplitst in verschillende kleuren, net als bij een regenboog. 

Na een korte stop thuis, besluit ik om ook naar de zonsondergang te gaan kijken. Gezien de prachtige luchten zou dat best eens een paar mooie plaatjes kunnen opleveren.

Bijna iedere morgen kijk ik wel even of er een mooie zonsopkomst te verwachten is. Vandaag is het zover (denk ik). Om 8 uur zit ik in de auto en probeer een mooi plekje op te zoeken. Het is koud, -2 graden, en er ligt rijp over de weilanden. Jammer genoeg is er geen nevel. Meteen vallen de mooie gekleurde slierten op die in de lucht 'hangen'.

Door wat te wisselen van lokatie, in/uit te zoomen en meer/minder licht in de lens te laten, ontstaan verschillende beelden. Het is lastig een keuze maken. Alleen al van de zonsopkomst heb ik ruim 160 foto's gemaakt!

Ineens is ie er! Het golden hour is begonnen: het eerste 'uurtje' van diffuus, warm licht direct na zonsopkomst (en het laatste uurtje vóór zonsondergang) waar wij als fotografen dol op zijn. Meteen merk je dat dieren actief worden. Schapen in het weiland gaan gras eten en ganzen en zwanen vliegen over om naar hun foerageerplekken te gaan.

De buizerd op het paaltje heeft het zichtbaar koud; hij zit ineengedoken en ... vliegt niet meteen weg. Dezelfde donkere buizerd van gisteren lijkt een prooi te hebben ontdekt en duikt op het berijpte gras. Hoewel ik niks kan ontdekken, springt hij een aantal keer verschrikt op, maar vliegt uiteindelijk onverrichter zake weg.

Onderweg naar huis, vliegen er twee zwanen in mijn richting. Het is nog niet te zien welke soort het is en ik blijf nog even wachten tot ze geland zijn. Het blijken kleine zwanen te zijn en ze gaan bij twee knobbelzwanen zitten. Dan is goed te zien hoeveel kleiner ze zijn.