Het is inmiddels alweer ruim twee weken geleden dat ik naar het futengezin ben wezen kijken: er bleken nog vier kuikens van de zes gelegde eieren in leven te zijn. Ik ben benieuwd hoe het nu met ze gaat: zouden ze er alle vier nog zijn? We vinden ze vrij snel: ik schrik, we zien slechts één ouder en drie kuikens. Waar is de andere ouder én waar is het vierde kuiken?? Plots zie ik één van de kuikens als een speer door het water gaan. Op weg naar..... de andere ouder! Pa en het vierde kuiken zijn uit het niets tevoorschijn gekomen. Gelukkig, het gezin is dus nog compleet! Pa heeft een prachtige vis gevangen en het kuiken heeft m zó snel te pakken, dat ik nog net een foto kan maken dat ie hem naar binnen werkt. Pa komt met nóg een vis aangezwommen (pa is een professionele visser): deze keer is de vis een stuk groter. Twee kuikens zwemmen er meteen heen: die hebben wel zin in het beest. Maar wie zwemt er uiteindelijk mee weg?? Juist, ma! Geen idee waarom ze dit doet (honger?), maar het kuiken kijkt wel sip... Uiteindelijk krijgt het kuiken de vis (of pakt hij het af?). Maar het valt niet mee om de grote vis naar binnen te werken. Toch weet hij zich gesteund en aangemoedigd door pa, ma en zijn broertje/zusje... Tussen het riet zie ik ineens een fuut zitten. Het blijkt ma te zijn met een enorme vis tussen haar snavel. Twee kuikens zien het ook en gaan er op af: ook zij hebben honger. Maar of ma zich de vis (weer) laat afpakken?? Toch weer erg leuk om dit tafereel te zien. Het lijkt goed met ze te gaan. Pa en ma zijn voorbeeldige ouders: de kuikens zijn nu 4-5 weken oud en enorm gegroeid. Ze kunnen (grote) vissen naar binnen werken en kunnen goed 'uit de voeten' in het water. Over ongeveer 5 weken zullen ze zelfstandig worden. Hopelijk kan ik ze nét voor die tijd nog één keer kieken...
We staan vroeg op, of beter gezegd: het is nog midden in de nacht. Het belooft een prachtige dag te worden en dus gaan we vlinderen bij de Sint Pietersberg. Ongeveer twee maal per jaar móet ik daar even heen: het is er prachtig (het doet een beetje buitenlands aan) en er zijn veel bijzondere vlinders te zien. Rond half 7 staan we in het veld. Het licht van de zon is nog zacht: perfect voor de foto's. De zeer zeldzame veldparelmoervlinder warmt haar koude lijfje in de al warme zonnestralen en wordt langzaam wakker. Dit vind ik één van de mooiste parelmoervlinders die in NL te bewonderen zijn. Op en rond de Sint Pietersberg liggen prachtige bloemrijke (kalk)graslanden waar het meestal wemelt van de (zeldzame) vlinders. Het in NL zeer zeldzame klaverblauwtje is ook net wakker: tussen de ratelaars en rode klavers vliegen minstens 10 exemplaren, mannetjes én vrouwtjes. Het is altijd spannend wat er te zien is aan vlinders. Naast de algemeen voorkomende soorten als kleine vos, atalanta, citroenvlinder, mijn eerste distelvlinder van dit seizoen en enkele witjes, zien we ook twee zeer bijzondere dikkopjes: het bruin dikkopje en het kaasjeskruiddikkopje. Ze lijken veel op elkaar, maar het bruin dikkopje heeft een minder grove tekening op de bovenkant van de vleugels. Ze zitten vaak op grassprieten en zijn dan vrij lastig te spotten. Een klein vlindertje trekt mijn aandacht. Ze is in conclaaf met één van de dikkopjes: ze wordt weggejaagd, maar vindt toch steeds weer een plekje. Ik bestudeer haar eens wat beter: ze lijkt op een icarusblauwtje ♀ maar is kleiner. Het bruin blauwtje lijkt erg op het icarusblauwtje, maar heeft geen (blauwe) bestuiving op de bovenkant van de vleugels en mist de 'wortelvlek' op de ondervleugel. De zwarte vlekken op de onderkant van de voorvleugel zijn groot en opvallend, de zwarte vlekken op de achtervleugel zijn klein. Wat leuk, het is dus een bruin blauwtje, een vlinder die ik eigenlijk nooit zie. We lopen voorzichtig door het hoge gras. Geregeld vliegen er witte vlinders op om even verderop weer neer te dalen: ik herken ze van vorig jaar, het zijn valse witjes. Geen mooie naam voor deze prachtige nachtvlinder met zijn zwarte aders. Hij komt in NL alleen in Limburg voor. Hij lijkt op het groot geaderd witje, een dagvlinder die helaas niet meer in NL voorkomt, en wordt daar ook regelmatig mee verward. Naast klaverspanners, gestreepte goudspanners, bruine daguilen, gamma-uiltjes en een stro-uiltje zien we ook enkele muntvlindertjes. Ze zijn heel klein en vallen daardoor, ondanks hun vaak felle kleuren, niet zo op. We zien een wat bruiner exemplaar en een prachtig rood exemplaar. Tussen het gras vliegen ook honderden juffertjes. Omdat we er primair voor de vlinders zijn, besteed ik weinig aandacht aan ze, maar één felblauw exemplaar (een watersnuffel) zit mooi rustig. Ook zien we (net als vorig jaar) een plasrombout en spot ik mijn eerste gewone oeverlibel van dit seizoen. Het is inmiddels 12 uur geweest en de zon laat zich steeds minder zien (op die momenten is het best fris). Ook begint het harder te waaien. We hebben prachtige waarnemingen gedaan en genoten. Alleen het zeldzame boswitje hebben we deze keer niet kunnen spotten. Eigenlijk willen we blijven, het is hier zo mooi, maar de moeheid slaat toe en de pijn aan mijn teen wordt steeds erger (toch maar eens mee naar een dokter?) en dus keren we voldaan huiswaarts.
Het is een stuk frisser dan gister en ook de zon schijnt niet volop. Toch gaan we op pad: er is altijd wel íets te zien! En dat blijkt: vandaag zijn het wederom vooral nachtvlinders die rusten tussen de vegetatie of op bladeren van bomen. Soorten met vreemde namen als appeltak, klaverblaadje en kleine herculesspanner. Op vlindernet vind je algemene informatie over hoe de Nederlandse naam van een vlinder tot stand is gekomen. Bij elke vlindersoort apart is aanvullende informatie te vinden onder het kopje 'naamgeving en systematiek'. Naast nachtvlinders vinden we een rups, een dagvlinder en een libel. Niet dat er geen andere juffers, libellen of andere dagvlinders vliegen, maar alleen deze exemplaren willen op de foto. Of beter gezegd: lukt het mij om op de foto te zetten...
|
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|