Een prachtige, zonovergoten dag. We besluiten om een boswandeling te maken. Het is heerlijk weer (nét te koud om geen jas aan te doen). Helaas zijn veel bomen nog frisgroen: er zijn (hier) nog weinig herfstkleuren te zien, maar het is nog vroeg. Enkele afgevallen beukenblaadjes zijn wel prachtig van kleur. Even heb ik een creatief momentje...

Het kost me gelukkig steeds minder moeite om naar beelden te zoeken in plaats van naar (paddenstoel)soorten. Het blijft echter een uitdaging om sfeervolle beelden te maken. Soms staan paddenstoelen in dat opzicht niet gunstig: geen of weinig licht (ook niet in de achtergrond), geen mooie achtergrond(kleur), etc. Lastig, maar wel leuk om mee bezig te zijn! 

Er is mist voorspeld vanmorgen, dus zorgen we dat we voor zonsopkomst in de natuur zijn. De omstandigheden zijn perfect: mooie grondmist(flarden) en een heldere lucht. En het is koud, slechts 4 graden. De zon komt op. Helaas lukt het niet om een (fotografisch) mooi plekje te vinden. Wat baal ik hiervan! Tja, dat betekent 'roeien met de riemen' die er nog wel zijn. 

Het is zo koud (en mistig) dat er ongetwijfeld veel dauwdruppels op de juffers zullen zitten. We gaan naar een vennetje en wat meteen opvalt zijn de enorme hoeveelheden (bedruppelde) spinnenwebben. Een bijna sprookjesachtig beeld (wat mij helaas niet lukt om in één beeld te vangen). De juffers, waar we erg ons best voor moeten doen om ze te vinden, zitten helemaal onder de druppels, een schitterend gezicht! Libellen zien we nergens (vreemd), dus ik probeer me een poos te vermaken met de juffers: verschillende poses, achtergronden, met/zonder tegenlicht etc. 

We vinden ook een prachtige rups van de hageheld, een nachtvlinder en een langpootmug. Nu heb ik weinig (niets) met langpootmuggen, maar dit exemplaar lijkt net een kunstwerkje: het is net of deze mug is opgebouwd uit heel veel kleine druppeltjes.

Het is 03u30. De wekker gaat. Ik doe een schietgebedje: laat het onbewolkt zijn. Als ik uit het raam kijk, zie ik dat het kraakhelder is: duizenden sterren zijn zichtbaar. Orion, kleine en grote beer, prachtig! Dan zie ik de maan. Yes, hij is te zien. Er is al een flinke 'hap' uit. Ik ga kijken naar een zogeheten superbloedmaan. Enkele details van de superbloedmaan van vandaag: de maan zal de schaduw van de aarde binnenkomen om 03u07 (dat is dus inmiddels gebeurd). Om 04u11 begint de totaliteit waarna om 04u48 het maximum van de totaliteit zal plaatsvinden. Om 05u24 is uiteindelijk het einde van de totaliteit waarna de maan om 06u27 de schaduw van de aarde weer zal verlaten. 

Snel kleed ik me aan en ga naar buiten. Camera op statief en schieten maar. De eerste foto's, wanneer het grootste deel van de maan nog wit is, gaan goed: de kraters zijn mooi scherp. Hoe groter de 'hap' wordt, hoe lastiger het is om een foto te maken. De sluitertijd moet flink omhoog, maar bij een te hoge sluitertijd zie je de bewegingen (van maan en aarde) duidelijk in de foto. Even puzzelen dus: een sluitertijd van 1 seconde is echt maximaal, dan heb je nog voldoende licht (bij ISO 400 of 800 en F5.6). Helaas zien we de maximale totale maansverduistering om 04u48 nét niet (en ook niet dat de maan weer wit wordt) vanwege de dikke bewolking die op komt zetten. Toch ga ik met deze foto's met een tevreden gevoel nog even slapen...

Een superbloedmaan is een mix van twee bijzondere verschijnselen: de bloedmaan en de zogeheten supermaan. Dat laatste wil zeggen dat de maan dichterbij de aarde staat dan gemiddeld, waardoor de maan extra groot lijkt (114%). Een bloedmaan is een volle maan die volledig verduisterd wordt doordat de aarde tussen zon en maan staat. De drie hemellichamen staan dan op één lijn, met de aarde in het midden. Normaal is de maan licht (wit), omdat hij het zonlicht terugkaatst naar de aarde, maar tijdens een totale maansverduistering vangt de maan geen licht op van de zon: de aarde staat in de weg. De maan is dan niet helemaal donker maar laat een roodachtig schijnsel zien. Hij staat als een prachtige rode bal aan de hemel.

​Een supermaan is trouwens minder zeldzaam dan een maansverduistering. Vrijwel elke maand is er een supermaan, die in Nederland ongeveer drie keer per jaar te zien is. Dat de twee verschijnselen samenvallen is een bijzonderheid. Het was te zien in 1982 en de volgende superbloedmaan verschijnt pas weer in 2029 of 2033 (onduidelijke berichtgeving).