We staan vandaag vroeg op en zijn om half 7 in het veld (en ja, dat is ERG vroeg ;-)). De reden: ik wil graag bandheidelibellen met dauwdruppels in het zachte ochtendlicht fotograferen. We kennen enkele plekjes waar we de 'bandjes' kunnen vinden en dit is de prettigste plek voor ons doel. Maar hoe goed we ook zoeken: we zien geen enkele bandheidelibel. Ook geen andere heidelibel. Geen bloedrode heidelibel. Geen zwarte heidelibel. NIKS! En ja, het is droog geweest de afgelopen periode, maar hier staat nog redelijk wat water. En we zien wel juffers. Ook veel minder dan in andere jaren, maar we zien ze wel. Er is wel (zeer rigoreus) gemaaid. Ik zal je mijn woede en frustratie besparen, maar het absurde maaibeleid in Nederland zal ik nooit begrijpen......

Het is bloedheet, 's morgens om 9 uur al. Toch gaan we even struinen. We zien een kurkdroge natuur: alles wat groen hoort te zijn is bruin (zeer brandgevaarlijk dus). Zo droog heb ik het zelden gezien in Nederland. Het aantal vlinders op deze plek is meestal erg hoog: veel soorten en hoge aantallen. Helaas valt dat nu tegen, zeker de aantallen. Ook zitten ze veelal laag, tussen de vegetatie, dus mooie foto's worden het niet echt. Vooral bij het zien van de kommavlinder, de bruine vuurvlinders én de bandheidelibellen word ik heel blij. Dus we genieten wel.... hoewel we héél blij zijn als we weer thuis zijn en in de schaduw (!!) kunnen uitrusten en genieten van onze tuin(bezoekers) ;-)

Vorig jaar zijn we niet bij de pimpernelblauwtjes geweest. Dit jaar wil ik ze heel graag weer zien en fotograferen. Ik vind het zulke prachtige blauwtjes en ze zijn helemaal niet schuw. Hoewel het heerlijk (vlinder)weer is, zien we vergeleken met andere jaren erg weinig vlinders hier. Dat zal ongetwijfeld door de droogte komen (?). Gelukkig heb ik nog wel enkele vlinders en libellen op de foto kunnen zetten. Als we op de plek van de pimpernelblauwtjes aankomen, kan ik mijn teleurstelling en boosheid niet onderdrukken: ze hebben een afrastering neergezet!!! De plek is vrij klein. De pimpernelblauwtjes blijven op dat kleine oppervlakte, aangezien daar de waardplant grote pimpernel volop staat én de mierennesten (waar de rupsen mee naar toe worden genomen) zijn. De jaren dat ik er al eerder ben geweest, hadden ze paden gemaaid, zodat je vrij dicht bij de vlinders kon komen. Maar omdat 'vlinderliefhebbers' (en vlinderfotografen) het blijkbaar keer op keer nodig vonden om van die gemaaide paden af te moeten voor (de ongetwijfeld perfecte) foto's, heeft men nu kennelijk besloten dat er een afrastering geplaatst moest worden (met een bordje: geen toegang, kwetsbaar). U wordt bedankt!!! Dus nu mag je vanachter de afrastering wachten tot de vlindertjes jou kant op komen..... echt een geweldige natuurbeleving (not!).....