Halverwege de middag klaart het op en gaat het zonnetje zelfs schijnen. Ik stap in de auto en rij het buitengebied in. De blauwe kiekendieven zijn er ook weer. Lange tijd geniet ik van hun fraaie uiterlijk en bewegingen. Plots zie ik dat er een tweede koppel rondvliegt (dat er 2 vrouwtjes waren wist ik eigenlijk al, zie vorige blog). Bijzonder om dit zo dicht bij huis te zien. Dan zie ik een 'wolk' opvliegen en even later weer tussen het gras neerdalen. Het enige dat ik zag was 'iets geels'. Geelgorzen? Nee, die zien er toch anders uit. Ineens weet ik het: putters! Foto's maken valt niet mee. Als ze tussen het gras zitten, zijn ze (bijna) niet te zien en als ze vliegen zijn ze toch wel erg snel (een aparte blog over de puttertjes volgt). Verderop zit een vrouwtje torenvalk in een boom. Als ik met de auto naast haar sta, vliegt ze op (kennelijk kwam ik te dichtbij) en gaat in een andere boom zitten. Deze keer nader ik voorzichtiger en ga op 'gepaste' afstand staan. Deze keer vindt ze het goed. Het is net of ze me (daar) accepteert en terwijl de zon langzaam ondergaat geniet ik van dit moment.

De zachte kleuren in de lucht doen vermoeden dat het een mooie zonsondergang kan worden, dus ik zoek een rustig plekje op. Helaas heb ik alleen de 70-300 mm meegenomen. Ik had liever ook wat plaatjes met de groothoek lens gemaakt maar het is niet anders. En ach... dit is toch gewoon genieten?

Het zonnetje begint op een gegeven moment te schijnen en ik krijg de kriebels. Ondanks dat ik mijn eigen telelens nog steeds niet terug heb, pak ik mijn camera met geleende lens en stap de auto in. Vrijwel meteen geniet ik. Het is zó heerlijk om 'buiten in de natuur' te zijn. Hoewel je dat natuurlijk niet echt bent, omdat je in een auto zit (met het raampje open), voelt het wel zo (dat is namelijk net zo koud als wanneer je wandelt). Dat ik het nog eens geweldig zou vinden om 'op zoek naar vogels te gaan' kon ik een aantal jaren geleden echt niet vermoeden! Maar het geeft zo'n kick om een (voor mij) nieuwe soort te ontdekken. Maar ook (of moet ik zeggen vooral?) om een mooie foto te kunnen maken van een vogel. Hoewel ik niet verwacht echt hele scherpe foto's te kunnen maken met deze (oude) lens, wil ik het toch gaan proberen (niet geschoten is sowieso mis). Wat voel ik een adrenaline door mijn lijf gieren als ik op het schermpje zie dat je (de kleur van) hun ogen zelfs ziet doordat ze zó dichtbij vliegen! 

Ook maak ik een prooioverdracht tussen twee vrouwtjes mee (helaas tegen het zonlicht in), waarbij de prooi even op de grond dreigt te vallen, maar door de ontvangende vogel toch behendig uit de lucht wordt opgepikt. Op de foto heeft het bovenste vrouwtje de prooi nog in haar poten en wacht het onderste vrouwtje (met de poten omhoog) tot de prooi wordt overgedragen.

Uiteindelijk geniet ik nog van een mooie zonsondergang (hoewel het wel erg fris is door de harde wind die waait). 

Als ik ´s morgens wakker word, kijk ik meteen naar buiten... zou de zonsopkomst mooi kunnen worden vandaag? Dit weekend werd ik wakker van een prachtige gloed in mijn kamer en baalde enorm dat ik er niet op uit was gegaan, want de kleuren vlak voor zonsopkomst waren geweldig mooi. Dus nu ik zie dat het vrij helder is, besluit ik mijn kans te wagen. Eerst kleurt het een beetje rood, maar jammer genoeg niet zo spectaculair.

Helaas drijven er vanuit het westen steeds meer wolkenvelden binnen en even later is er niks meer van te zien.

Toch wil ik nog niet weg. Ik rij naar een ander plekje en wacht af... misschien??... en ja hoor, langzaam kleurt de lucht weer oranjerood. En aan de horizon (die nu even uit bomen bestaat) verschijnt een eerste glimp van die prachtige oranje bol.

Even een andere positie opzoeken... een boom vind ik altijd erg fotogeniek, vooral met de zon erbij.

Bij de volgende foto moet ik denken aan de planeten Jupiter en Saturnus. De twee grootste planeten van ons zonnestelsel vertonen vanuit de ruimte gezien een patroon van strepen of banden. Het verschil is dat de banden van Saturnus vager zijn en rond de evenaar veel breder dan die van Jupiter.

Hier kan ik zó van genieten!

Helaas komen er steeds meer wolken aandrijven en... een klein uur later miezert het zelfs! Maar dit 'lichtpuntje' heb ik toch maar mooi even mee kunnen pikken.