Het jaar is voorbij en dat is voor mij altijd even een moment om terug te kijken en 'mijn mooiste momenten' te kiezen. Iedere maand kies ik een foto die mij is bijgebleven. Dat kan zijn vanwege het feit dat ik een bijzonder moment of gebeurtenis heb kunnen vastleggen, het een (uiterst) zeldzame soort betreft, ik een bepaalde soort graag wou zien of omdat ik een foto heel mooi vind. Aangezien ik vele honderden foto's heb gemaakt, is slechts één foto per maand kiezen eigenlijk onmogelijk. Maar.... hier zijn mijn 12 mooiste momenten!

Januari stond in het teken van onze tuinvogels: bijna iedere dag heb ik foto's gemaakt van de vogels in de tuin. Een foto van de kuifmees (een prachtige vogel die we nagenoeg vrijwel de hele winter in de tuin hebben gezien) en de keep (voor het eerst in de tuin én ik zie hem maar zelden) stonden hoog genoteerd, maar uiteindelijk heb ik gekozen voor 'onze' Ekie. Wat een (foto)plezier en genietmomenten heeft hij/zij ons bezorgd! Helaas hebben we hem/haar na 5-2-2015 nooit meer gezien....

Ook in februari heb ik veel tuinvogels gefotografeerd. Ook hier stond de kuifmees hoog genoteerd. De eerste voorjaarsbloeiers (toverhazelaar, sneeuwklokjes en krokussen) waren er, maar de prachtige sperwer mocht niet ontbreken in mijn jaaroverzicht. Dit mannetje heeft heel vaak een bezoekje aan onze tuin gebracht: meestal zonder succes (was het een eerste winter?), maar we hebben ook gezien hoe hij een muis ving, een mees plukte en een braakbal naar buiten werkte. Geweldig om deze roofvogel van zó dichtbij te kunnen zien en fotograferen!

Ook in maart heb ik veel tuinvogels gefotografeerd, maar we zijn ook naar Arkemheen geweest. Een schitterend vogelgebied waar we zeker éénmaal per jaar naar toe willen. Grutto, tureluur en kemphaan, maar ook eenden en heel veel ganzen kun je daar zien. Tja, met de grutto als onze nationale vogel, kan ik niet anders dan deze foto uitkiezen als maandfoto. Eigenlijk de enige andere kandidaat was een foto van baltsende futen. Ik heb wel vaker baltsende futen gezien, maar nog nooit had ik ze kunnen vastleggen terwijl ze met de borst tegen elkaar, met waterplanten in hun snavel, uit het water omhoog komen.

April vond ik een 'lastige' maand: ik ben veel op pad geweest, heb veel gezien, waaronder veel nieuwe soorten, (zoals de (zeldzame) gevlamde vlinder, de bonte vliegenvanger en de grote gele kwikstaart). Kiezen was dus erg lastig! Ook vond ik het bijzonder om foto's te kunnen maken van parende padden tussen de eisnoeren en van een witkoppige staartmees, maar het meest bijzondere was toch wel het volgen van een paartje broedende futen. We hebben achtereenvolgens het broeden op het nest, het uitkomen van de eieren en het opgroeien van de kleine fuutjes gezien. Deze foto symboliseert dat voor mij...

Mei was voor mij de maand van de libellen en juffers, hoewel we ook veel andere mooie dingen hebben gezien, zoals jongen van de grote gele kwikstaart, prachtige oranjetipjes en aardbeivlinders, en een zwarte specht. Bovendien was ons bezoek aan Zuid-Limburg, zoals altijd, weer geweldig! Ondanks dat ik deze maand veel foto's heb kunnen maken van uitsluipende libellen, zeldzame soorten als de beekrombout en de speerwaterjuffer, kies ik voor een foto van de eveneens zeldzame bosbeekjuffer, een soort die ik in mei 2015 voor het eerst heb gezien.

Juni is een maand waarin we veel op pad zijn geweest, dus veel foto's, en één foto uitkiezen wordt dus steeds ingewikkelder. De foto's van de rode wouw, de grote bonte specht die zijn jong voert in het nest, de eiafzettende kolibrievlinder, ze zijn het nét niet geworden. Ik heb gekozen voor een foto die gemaakt is tijdens het nachtvlinderen. Nachtvlinders zijn nog steeds minder populair dan dagvlinders. Onterecht vind ik. Nachtvlinders saaie, bruine motten??? 

De bijzondere foto's van een reegeit met haar tweeling en die van de schattige boomkikkertjes ten spijt, kan ik in juli natuurlijk niet anders dan voor een foto van een vlinder kiezen. Ik ben ontzettend blij met de foto's die ik heb kunnen maken van zeldzame vlinders als het klaverblauwtje, spiegeldikkopje, pimpernelblauwtje en kaasjeskruiddikkopje, maar de foto van de (zeer zeldzame) donkere pimpernelblauwtjes die aan het paren zijn op de grote pimpernel (hun waardplant) vind ik mijn mooiste moment van juli.

Ook in augustus kan ik bijna niet kiezen: er zijn te veel mooie momenten. Ik noem de kolibrievlinder die meerdere keren in de tuin te zien was, de kommavlinder, de sleedoornpage en de prachtige bandheidelibel. Omdat ik in december geen mooiste moment had, kies ik uit augustus twee foto's. Allereerst de glasvleugelpijlstaart, die we in onze tuin bij de vlinderstruik zagen. En als tweede het vrouwtje van de tengere grasjuffer, en wel het verse, oranje exemplaar. Zij mag hier écht niet ontbreken: al jaren zie ik deze oranje dame bij vele natuurfotografen voorbij komen, maar ik had haar zelf helaas nooit kunnen spotten. Wel het mannetje, maar nooit het oranje vrouwtje. Tot dit jaar. Wat was ik blij! Wat een schitterende juffer! 

En alwéér een 'lastige' maand: in september kan ik echt niet kiezen. Deze keer zijn er in plaats van te veel keuzes, te weinig mooie momenten. Althans, er zijn geen foto's die er voor mij uitspringen. Er zijn wel enkele foto's met mist en dauwdruppels die ik mooi vind, maar die vind ik niet in 'mijn mooiste 12' thuishoren. En daarom heb ik gekozen voor een vrij zeldzaam natuurverschijnsel: de superbloedmaan die op 28 september in alle vroegte te zien was.

Eindelijk een makkelijke keuze: in oktober wordt het sowieso een foto van een tuinvogel. Hoewel ik de foto's van de rups van de meriansborstel ook erg mooi vind, worden die het niet. De kuifmees, boomklever, grote bonte specht, roodborst, en nog veel meer, ze komen allemaal in onze tuin en ik zet ze vaak op de foto. Toch kies ik voor een nieuwkomer in onze tuin: de zwarte mees.  

November en december waren magere fotomaanden. Op wat tuinvogels en wat herfstplaatjes na, had ik weinig inspiratie. Dit leidde wel tot een nieuwe uitdaging: in plaats van registrerend fotograferen wil ik het komende jaar proberen om wat meer sfeer en gevoel in een foto te leggen. Deze foto van de herfst(sfeer en -kleuren) in het bos was één van mijn eerste pogingen. 

Vandaag vier ik mijn eerste lustrum als blogger. Het is inmiddels alweer vijf jaar geleden dat ik hiermee ben begonnen (allereerste blog). Vreemd genoeg voelt dat niet zo: ik doe het nog steeds met heel veel plezier. Eigenlijk is het mijn persoonlijke natuurdagboek die ik met de kijker deel. Wat is begonnen als het willen vastleggen (én delen) van wat ik tijdens mijn wandelingen zag (eventueel aangevuld met interessante informatie), is langzaam veranderd in het gerichter fotograferen van voor mij bijzondere natuurmomenten of mooie dingen, in het bijzonder van vlinders, libellen en vogels. 

In het nieuwe jaar dus volop nieuwe mogelijkheden wat betreft mijn fotografie. Ik heb er zin in! En zolang ik het leuk vind, blijf ik dat ook met u delen, via mijn blog. Op naar een volgend lustrum?