Een zonovergoten, maar ijskoude dag. Het heeft zeker 5 graden gevroren. We gaan op zoek naar een 'ping': hiermee bedoel ik een baardmannetje. Ik vind het zúlke mooie vogels en ik heb nog steeds niet dé foto gemaakt. Maar waar we ook zoeken, geen 'ping'. Niet te zien, niet te horen. Helaas! Het valt sowieso tegen wat vogels betreft. Zelfs de aantallen ganzen, op deze plek altijd massaal aanwezig in de winter, vallen tegen. Bovendien (en eigenlijk wéét ik dat), ze zitten, net als de eenden, veel te ver weg voor een acceptabele foto. Maar goed, we zijn er nu toch .... dus kieken maar ;-)

De pestvogels zijn weer in ons land. Ze bewonen de dichte taiga in Noord-Rusland en bosrijke gebieden van Scandinavië. Als daar in de winter te weinig bessen te vinden zijn, komen ze naar Nederland. Iedere keer is het afwachten waar ze neerstrijken. Omdat ze dit jaar redelijk dicht in de buurt zijn en ik ze (te) lang niet heb gezien, ga ik er heen (geheel tegen mijn principes in). Ter plaatse staat al een flinke groep mensen: dat had ik eigenlijk niet (meer) verwacht (de vogels zitten er al een tijdje). Ik verman me en als het groepje van 9 pestvogels uiteindelijk hoog in een boom landt, geniet ik van hun kleuren, capriolen en geluidje (een soort belletje). Ze vliegen een paar keer weg (o.a. doordat er een sperwer in de buurt is), maar komen uiteindelijk in de lagere boompjes met bessen zitten. Toch blij dat ik gegaan ben ;-)