De laatste koninginnedag. Kroningsdag. Voor mij geen oranjefeesten en ook niet uren achter (of is het voor?) een tv-scherm hangen. Hoe fijn zou het zijn 'mijn eigen koning' te fotograferen: de blauwborst! Ik besluit weer een poging te wagen op dezelfde plek als waar ik hem gister trof. De rietgorzen en rietzangers laten zich wederom zien én horen. Deze vogels zijn een stuk minder schuw dan mijn wensvogeltje. De blauwborst zit veelal tussen het riet en op de grond (en dus onzichtbaar voor mij). Hoewel hij zich een paar keer kort laat zien (daar wacht je dan uren geduldig op), heb ik nog steeds geen echt mooie foto kunnen maken (maar... eens zal dat lukken, toch?). In een ondergelopen weiland aan een doorgaande weg, zie ik verrassend genoeg deze tureluur, vergezeld van een aantal ooievaars. Kennelijk vinden ze hier voldoende voedsel met z'n allen. Een hele poos sta ik te kijken naar een groep (uitermate waakzame) grauwe ganzen met pullen. Wat een nieuwsgierige, ondernemende dotjes. Deze witte kwikstaart loopt over de weg als ik aan kom rijden. Hij besluit op een paal te gaan zitten, wat mij de gelegenheid geeft een foto te maken. De verrassing van vandaag is deze prachtige grasmus. Bij een braamstruik zie ik in een flits 'iets grijs-bruins' van tak wisselen. Meteen moet ik denken aan een braamsluiper. Het blijkt een grasmus: warmere kleuren en een langere staart dan de braamsluiper. Bovendien heeft de grasmus een duidelijkere witte oogring, een lichtere iris, lichte poten en oranjebruine vleugelranden.
0 Comments
Hoewel het flink waait en het fris is, ga ik even een rondje langs de rietvelden. De zon begint steeds meer te schijnen. Hopelijk spot ik wat rietvogels. De eerste die duidelijk van zich laat horen is de rietzanger met zijn herkenbare, krassende zang. Lastiger is het om hem mooi op de foto te krijgen. Een andere rietvogel die van zich laat horen is de rietgors. De mannetjes zitten in struiken luidkeels te zingen. De vrouwtjes laten zich niet zien. Ineens zie ik er ook eentje half duttend op een paaltje in een weiland zitten. Beetje vreemd toch? En hoe leuk zou het zijn om het mooiste rietvogeltje, de blauwborst, ook nog te zien. Dan zie ik een vogeltje in een struik van tak verwisselen. Ja hoor, ik zie iets blauws! Helaas komt hij niet uit de struik tevoorschijn (zie dit dus maar als bewijsplaatje) maar ik ben toch blij dat ik dit vogeltje weer heb gezien én gehoord. Hopelijk lukt het een andere keer om wel een mooie foto te maken. Onderweg naar huis ga ik nog even langs een plekje waar elk jaar kievitsbloemen bloeien. Ook dit jaar zijn ze er, hoewel het er wel minder zijn en alleen paarse (de witte zie ik nergens). De planten doen er 8 jaar over om in bloei te komen. De zaden zijn relatief groot en verspreiden zich drijvend op het water. De plant is voor verspreiding van de zaden dan ook volledig afhankelijk van overstromingen en een hoge waterstand in de winter. De belangrijkste groeiplaats van de wilde kievitsbloem is langs de oevers van de Vecht en het Zwarte Water in Zwolle. Ongeveer 80% van de Nederlandse kievitsbloemen staat hier.
Het is vandaag iets warmer en zonniger dan gister, dus even een rondje in de auto op zoek naar vogeltjes. In dicht struikgewas vliegt ineens 'iets roods' weg. Ik probeer het vogeltje te volgen en constateer dat het een roodstaart vrouwtje is. De zwarte en de gekraagde roodstaart vrouwtjes lijken heel veel op elkaar. Mijn vogelboek moet eraan te pas komen om te kunnen concluderen dat het om de gekraagde gaat: op de buik vaak warm beige of zwak oranjeachtig (nooit zo dofgrijs als de zwarte) en altijd een lichte keel, lichte oogring en oranjeachtige zweem op borst en flanken. In datzelfde dichte struikgewas ontdek ik de zwartkop. Het is een heel gedoe om het vogeltje er duidelijk op te krijgen met al die takken ervoor. Ook zit het beestje (bijna) geen moment stil. Dit zijn (voor nu) de beste foto's die ik heb kunnen maken. De graspieper is in tegenstelling tot een aantal andere vogeltjes een vrij eenvoudig te fotograferen soort (is mijn ervaring). Hij gaat vrijwel altijd op een paaltje zitten (of in het gras) en blijft ook altijd een tijdje 'netjes poseren'. Deze keer een foto gemaakt tijdens het zingen.
|
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|