Het vriest 5 graden en de zon schijnt als ik vertrek. Even mijn 'standaard' rondje. De ijsvogel die ik gister zag, zit nog in mijn hoofd. Zou hij/zij er nog/weer zijn? Een poosje ga ik op dezelfde plek staan, maar helaas... Ik rij verder. Dit roodborstje scharrelt wat rond in een berm. Het zonlicht is heerlijk zacht, ook omdat het een beetje heiig is. De wintertalingen die verderop in het water zitten, gaan er helaas vandoor (ik ben nog niet eens in de buurt!). Hoe zou het met 'mijn kiekje' zijn? Het is alweer even geleden dat ik hem gefotografeerd heb. Hij was dan wel heel in de verte te zien, maar kieken lukte helaas niet. Voordat ik op één van zijn favoriete plekken ben, zie ik een groepje reeën (4). Ze staan redelijk ver weg bij een houtwal, maar door het mooie, zachte tegenlicht maak ik toch enkele foto's. Het bokje (rechts) heeft een prachtig bastgewei. Mijn hart maakt een sprongetje als ik verderop 'de blauwe' spot. En wat super als hij ook nog recht op mij af komt vliegen! Een eenzame wulp laat zich ook, zij het met enige tegenzin, fotograferen. Weer terug bij het water zie ik ineens 'iets roods' tussen de bomen. Even denk ik: de IJSVOGEL? Maar al snel realiseer ik me dat de kleur te rood is. Het zijn goudvinken. Een poosje blijf ik genieten van hun zachte geluidjes. Ze komen niet echt naar de rand van het bos en dus lukt het me niet om mooie foto's te maken. Maar ik ben wel blij dat ik ook weer eens het vrouwtje heb gezien. In het water duikt een aalscholver naar vis. Opvallend is trouwens dat de ene aalscholver wel en de ander geen broedkleed heeft: een witte dijvlek, onderkin, zijkant van de kop en nek. In de loop van het voorjaar verliest de aalscholver dit broedkleed weer. De tweede foto is van een juveniel (onvolwassen vogel). Twee koppeltjes grote zaagbekken dobberen wat rond in het water. Ik ga op ruime afstand stilstaan (anders vliegen ze toch meteen weg). Zelfs dan lijken ze het niet te vertrouwen. Het lukt me om toch wat plaatjes te schieten, maar uiteindelijk gaan ze er toch vandoor.
0 Comments
Het is 5 graden onder nul als ik weg rij. Gelukkig had ik de auto binnen staan, want anders had ik moeten krabben. Dit levert dan wel weer erg mooie ijsbloemen op het raam van de schuur van mijn buren op. De paarse kleur is van de hyacint die achter het raam staat. Ik vond dit detail vrij lastig te fotograferen en ben er ook nog niet helemaal tevreden mee. Nog maar net onderweg zie ik een prachtige mannetjes fazant in het veld lopen. Dit vind ik net als de ijsvogel een on-Hollandse vogel. Wat een felle kleuren! Van nature komt de fazant niet voor in Europa. Zijn oorspronkelijke leefgebied is Azië. De Romeinen waardeerden de fazant om zijn vlees en zorgden ervoor dat de soort over grote delen van Europa werd verspreid. De fazant is gespecialiseerd in het vangen van insecten, hagedissen, soms muizen en zaden. In het water zwemmen zaagbekken, kuifeenden, knobbelzwanen en aalscholvers. Van geen van allen lukt het om mooie foto's te maken. Vreemd. Soms lukt alles, maar vandaag heb ik denk ik mijn dag niet. Nou ja, fotografisch gezien dan (of zou het de camera zijn die hapert vanwege de vrieskou?), want de natuur werkt goed mee. Zilverreigers, blauwe reigers, buizerds, wulpen, het kan niet op! Helaas verdwijnt de zon en ik besluit weer naar huis te gaan. Opeens zie ik iets vanuit mijn ooghoek: een ree! Ik rem meteen, ze komt recht op mij af. Ook zij stopt. Ze besluit toch door te rennen en gaat (helaas) áchter mijn auto langs. Gelukkig rent ze daarna zó dat ik haar tóch kan fotograferen. Door het weinige licht, was de sluitertijd aan de lage kant, maar in dit geval geeft dat ook de snelheid van haar bewegingen aan. 's Middags begint het toch weer op te klaren en ja... dan begint het weer te kriebelen. Dus ik stap weer in de auto en zie de grote zilverreiger weer staan (dezelfde?). Voorzichtig nader ik. Weer laat hij me redelijk dichtbij komen (voor reiger-begrippen, eigenlijk niet voor mijn lens). Ik zet de motor af en wacht. Hij gaat eerst wat staan poetsen, na mij eerst een poos nauwlettend te hebben geobserveerd (wie observeert nu wie?). Dan ziet hij kennelijk iets, want tot 2 keer toe haalt hij razendsnel uit naar iets in het weiland. Pas de derde keer heeft hij beet: een muis. Tja, en dan heb je ook wel eens jeuk.... Terwijl ik naar de zilverreiger kijk, zie ik ineens iets in mijn ooghoek bewegen. Er staat iets op de steile oever. Een roodborst? Roodborsttapuit? Nee, kan niet en het is groter. Pas als de vogel wegvliegt, zie ik het: een prachtige ijsvogel... wat gaaf (wel erg jammer dat ik geen foto heb kunnen maken)! De zilverreiger vliegt weg en ik rij weer door. In een weiland zitten tientallen goudplevieren. Door het zonlicht lijken ze ook net van goud! Weer komen er wolken aan en ik besluit huiswaarts te keren. In de berm ontdek ik een buizerd. Zou hij een prooi hebben? Ik minder vaart en parkeer de auto niet te dichtbij. Gelukkig blijft hij net lang genoeg zitten om deze foto (met tegenlicht) te maken.
De zon schijnt alwéér! Een strakblauwe hemel en een temperatuur net boven nul. Ondanks de aantrekkende wind, ga ik toch maar even een rondje vogels kieken. Het is druk en begint meteen goed: zodra ik op één van mijn favoriete plekjes kom, zie ik een blauwe reiger staan. Ik ontdek het niet meteen, er is iets 'vreemds' aan hem, maar dan zie ik het: hij heeft een enorme vis (een snoek volgens kenners) gevangen! Wat zeg ik? Gespiest! Aangezien de reigers hier enorm schuw zijn, blijf ik op een voor hem niet bedreigende afstand staan. Helaas is de foto daardoor niet geweldig, maar ik vind hem wel leuk genoeg (temeer omdat ik nog nooit zo'n foto heb kunnen maken). Langzaam rol ik verder met de auto, maar zoals ik al vermoedde, vliegt hij weg. Even denk ik dat hij zo'n enorme vis vliegend niet kan tillen, maar hij krijgt het tóch voor elkaar en landt veilig met vis en al aan de andere kant van het water, onbereikbaar voor mijn lens. Verderop staat een grote zilverreiger, maar die heeft mij eerder gespot dan ik hem en vliegt weg. Inmiddels ben ik het wel gewend hier, maar ik ben van plan me vandaag niet zó snel gewonnen te geven. Deze reiger laat ik (voorlopig) met rust en ga verder. De dodaars is er ook weer: hij/zij is druk aan het foerageren. Ook minstens 5 witgatjes foerageren langs de waterkant. Zodra ze mij in de gaten krijgen, vliegen ze verschrikt op. Jammer! Een stuk verderop zwemt een groep kuifeenden. Ook deze vogels zijn schuw. En inderdaad, ze vliegen weg. Vreemd genoeg vliegen ze wel mijn kant op en lukt het om een vrouwtje en een mannetje in de vlucht vast te leggen. In een paar bomen zit een grote groep kramsvogels. Het geluid dat ze maken klinkt prachtig! Toevallig las ik gister een artikel over de ontstaansgeschiedenis van het woord 'kramsvogel'. Een groep van zo'n 20 wulpen foerageert in een weiland. Ze staan helaas te ver weg voor foto's. Een prachtige witte buizerd zit op een paaltje. Eigenlijk weet ik dat ik het niet eens hoef te proberen, maar toch minder ik vaart. Alsof hij mijn gedachten kan lezen, vliegt hij meteen weg. Ik probeer het nog éénmaal bij de grote zilverreiger. Hij heeft zijn plekje aan het water weer ingenomen. Natuurlijk vliegt hij weg (ik kijk er al niet eens meer van op), maar hij gaat op redelijke afstand van mij in het weiland zitten. Mooi! Ik zet de motor uit en wacht geduldig af. Hij begint eerst grondig zijn veren te poetsen. Dan komt er een vliegtuig over gevlogen. Hij kijkt omhoog. Is ie bang van het lawaai? Hij houdt het vliegtuig goed in de gaten, maar blijft wel op dezelfde plek staan (gelukkig). Als het geluid van het vliegtuig wegsterft, lijkt hij verontwaardigd te schreeuwen, alleen komt er geen geluid uit. Van schrik (?) gaat hij staan 'schijten'. Hoewel het door de afstand niet geweldige foto's zijn geworden, vind ik het ontzettend interessant om dit gedrag te observeren en zo mooi mogelijk vast te leggen. Weer kijkt de grote witte vogel omhoog. Deze keer zijn het overvliegende ganzen. Hij schudt zijn veren en besluit dat het tijd wordt voor een lekker hapje.... Bij het water aangekomen, lijkt hij er toch weinig zin in te hebben. Dan krijgt hij bezoek van zijn blauwe neef. Kennelijk zit de zilverreiger op ZIJN plek. De zilverreiger doet nog een poging te laten zien wat hij in huis heeft, maar hij maakt geen schijn van kans: zijn neef jaagt hem subiet weg. En terwijl zijn neef al uitkijkt naar een lekkere, dikke vis, gaat de grote witte vogel op zoek naar een andere goede visstek. Omdat ik weg moest, kon ik ze helaas niet verder volgen. Wie weet een volgende keer!
|
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|