Na de vogelfoto's die ik gistermiddag heb gemaakt met de telelens, wil ik vandaag eens kijken hoe de 5D het doet met de macrolens. We besluiten op zoek te gaan naar paddenstoelen. Dat valt niet mee.... hier staan er helaas niet zo veel en zeker niet op fotogenieke plekjes. Maar met onderstaande foto's ben ik toch wel tevreden.

De uitbundige kleuren van de vruchten van de kardinaalsmuts vallen op tussen het verder bruingroene bos.

We gaan naar een andere plek, eentje waar we meer paddenstoelen aantreffen. Gelukkig. Zo wordt het iets makkelijker om een mooie compositie te kiezen. Bijna alle foto's zijn gemaakt bij ISO 800 (enkele bij ISO 1600) en zijn zonder ruis (onmogelijk bij de 7D). Verder ben ik erg te spreken over de scherptediepte en de mate waarin (achteraf) gecropt kan worden. Voor mij is de 5D dus zeker een aanwinst!

We lopen langs een rustgebied voor dieren. Net op het moment dat ik wil zeggen "we zouden nog wel eens reeën kunnen zien", zie ik twee foeragerende reeën lopen. En dan is zo'n macrolens natuurlijk helemáál niet handig....

Een 'groen vlekje' op een berk. Het blijkt een boomsprinkhaan te zijn. Ze beweegt nauwelijks en dus kunnen we haar van alle kanten bekijken en op de foto zetten.

Het is behoorlijk wisselvallig vandaag en stukken frisser dan het afgelopen weekend, maar toch gaan we even naar buiten. Hoewel we even wat druppels voelen, blijft het verder droog en zien we af en toe de zon zelfs. Het aantal onderwerpen dat we kunnen fotograferen, valt helaas tegen (en het is vrij donker in het bos). Toch vinden we enkele paddenstoelen en een mooi kleurig herfstblad. Ook hebben we heerlijk kunnen wandelen over een prachtig landgoed én zijn we verrast door een schattig eekhoorntje (daar sta je dan met je macrolens).

Voor het eerst sinds maanden heb ik weer eens zin om vogels te fotograferen. We besluiten op tijd naar de Oelemars te gaan. Het is meteen vrij zonnig en het licht is warm van kleur. Wel staat er een harde wind die recht de hut in blaast (brrrr). We zijn benieuwd wat we te zien krijgen... Het wordt steeds drukker, niet alleen op het water, maar ook in de hut. Dat laatste is op zich al geen pretje als je wilt genieten van de ochtendrust op het water, maar het blijkt dat de plaatselijke vogelclub hier komt 'socialisen'. Doordat deze mensen erg luidruchtig zijn, laten veel vogels het helaas afweten. Ze komen maar mondjesmaat tot aan het eilandje, alleen de wintertalingen wagen zich dichterbij. De watersnippen blijven ook vrij ver weg tussen het gras zitten. De ijsvogel vliegt één keer langs de hut, maar gaat nergens zitten (ook doordat het water bij de stok nagenoeg verdwenen is). Erg jammer, maar ook vervelend dat sommige mensen het nodig vinden de rust (die andere mensen graag opzoeken) en daarmee ook de natuur zo te verstoren. Vogels kieken doe ik voortaan alleen nog vanuit mijn eigen mobiele vogelkijkhut.