Lekker vroeg opstaan om te genieten van de zonsopkomst. Wolken snellen echter toe en even lijkt het erop dat er helemaal geen zon te zien zal zijn. Maar gelukkig.... de zon laat zich op het juiste moment nét even zien, al is hij daarna wel weer snel verdwenen...
0 Comments
Een heerlijk zonnige dag, dus ik besluit er weer eens op uit te gaan om vogels te kieken. Het waait te hard voor macro, dus geen bloemen vandaag. Het begint al meteen erg mooi met een prachtige grote zilverreiger (die natuurlijk meteen 'mekkerend' wegvliegt). Dan komt er 'iets' aangevlogen over het water. Gelukkig lukt het me deze vogel, de grote zaagbek, goed te kieken. Op de terugweg kom ik haar nogmaals tegen, maar dan in het water. Ze duikt steeds naar beneden, maar uiteindelijk heb ik haar! Normaal gesproken zijn nijlganzen alleen of per 2 te zien, foeragerend in een weiland, maar nu komt er een groep van 8 overvliegen. Een prachtig gezicht! Nadat een blauwe reiger en nogmaals de zilverreiger verontwaardigd wegvliegen als ik passeer, stijgt er een tafeleend vanuit het water op. Die heb ik hier nog niet eerder gespot! Een leuke waarneming, zo'n wilde vogel, dit in tegenstelling tot het 'tamme' exemplaar van afgelopen maandag. Natuurlijk ga ik ook nog even langs de plek waar 'mijn' prachtige blauwe kiek vaak foerageert. En hij is er! Sterker nog: er is een tweede mannetje bij hem. Nog niet eerder gezien. Wel 2 vrouwtjes. Terwijl ik hun gedrag observeer, rent er ineens iets door het gras: een haas! De rammeltijd (paartijd bij hazen) is gaande; deze begint in januari en kent een piek tussen februari en april. Het is een mooi gezicht, zoals hij het hele veld afgaat, snuffelend, op zoek naar (ik gok) de moerhaas... Even neemt hij de tijd zich te wassen. Waarschijnlijk is het gras nog nat en heeft hij natte poten gekregen. Af en toe staat hij stil, luisterend... Dan ineens heeft hij 'beet': er is een tweede haas zichtbaar. Niet eerder opgemerkt door hem (of door mij). Gezien zijn gedrag heeft hij een moerhaas gevonden. Ze besnuffelen elkaar en lijken wat te stoeien. Vervolgens zet zij het op een rennen, met hem in haar kielzog. Een lange achtervolging volgt. Uiteindelijk verdwijnen ze samen het bos in...
De zon komt af en toe achter de wolken vandaan en soms is het gewoon strakblauw. Ik besluit om naar sneeuwklokjes op zoek te gaan om, net als bij de krokussen, weer met mijn uitdaging te stoeien. Als ik half in de modder en het natte gras lig, merk ik weer hoe lastig ik dit vind. Het blijft moeilijk om een stukje van het onderwerp te vinden dat 'goed staat'; hiermee bedoel ik t.o.v. de achtergrond, de voorgrond én elkaar. Ik blijf het ook iedere keer weer een beetje wonderlijk vinden, dat je met een lens en licht (diafragma) sfeer kunt creëren! Zelf vind ik de zachte kleuren ook bijdragen aan de sfeer. Zelf heb ik heel sterk een voorkeur voor een horizontale compositie. Al vaker heb ik echter de tip gekregen om bij verticale onderwerpen de compositie te wijzigen van landschap- naar portretstand (verticale oriëntatie). Bij bovenstaande 3 foto's heb ik dat uitgeprobeerd, maar ik kan aan die verticale oriëntatie niet echt wennen. Naast de sneeuwklokjes zijn er ook krokussen te zien. Omdat ik nu vroeg ben, zitten er nog dauwdruppeltjes op het gras en de bloemen. Dat maakt het wel een stuk sprankelender.
|
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|