De zon komt af en toe achter de wolken vandaan en soms is het gewoon strakblauw. Ik besluit om naar sneeuwklokjes op zoek te gaan om, net als bij de krokussen, weer met mijn uitdaging te stoeien. Als ik half in de modder en het natte gras lig, merk ik weer hoe lastig ik dit vind. Het blijft moeilijk om een stukje van het onderwerp te vinden dat 'goed staat'; hiermee bedoel ik t.o.v. de achtergrond, de voorgrond én elkaar. Ik blijf het ook iedere keer weer een beetje wonderlijk vinden, dat je met een lens en licht (diafragma) sfeer kunt creëren! Zelf vind ik de zachte kleuren ook bijdragen aan de sfeer.
Sneeuwklokje
Sneeuwklokje
Sneeuwklokje
Zelf heb ik heel sterk een voorkeur voor een horizontale compositie. Al vaker heb ik echter de tip gekregen om bij verticale onderwerpen de compositie te wijzigen van landschap- naar portretstand (verticale oriëntatie). Bij bovenstaande 3 foto's heb ik dat uitgeprobeerd, maar ik kan aan die verticale oriëntatie niet echt wennen.
Sneeuwklokje
Sneeuwklokje
Naast de sneeuwklokjes zijn er ook krokussen te zien. Omdat ik nu vroeg ben, zitten er nog dauwdruppeltjes op het gras en de bloemen. Dat maakt het wel een stuk sprankelender.
Krokus
Krokus
