De dag begint grijs, maar tegen 11 uur breekt het open. De temperatuur is een stuk lager dan de afgelopen dagen (slechts 12 graden), maar in de zon is het heerlijk. Ik wil heel graag gaan kijken of het aantal pinksterbloemen de afgelopen dagen is toegenomen en of er meer oranjetipjes uit de pop zijn gekropen. Onderweg zien we al dat er meer pinksterbloemen zijn gaan bloeien. En op de plek van bestemming zie ik een prachtig oranjetipje zich opwarmen in de zon. Jippie!! En we zijn nét op tijd, want kort daarop vliegt hij weg. De mannetjes vliegen nu veel: ze zijn op zoek naar een vrouwtje om mee te paren. Gelukkig zijn hier twee mannetjes en besteden ze vandaag ook wat tijd aan zonnen en nectar drinken ;-) Dan zie ik een vrouwtje! Zij zijn wat rustiger, besteden veel tijd aan nectar drinken en blijven veel op dezelfde plek. Hier geniet ik van!
Oranjetipje ♂
Oranjetipje ♀
Eindelijk zie ik ook mijn eerste klein geaderde witje van dit seizoen! Prachtig zijn ze met die duidelijk zwart bestoven aders aan de onderkant van de vleugels.
En verder zien we enkele citroenvlinders, een paar dagpauwogen en een gehakkelde aurelia.
Plotseling zie ik een kolibrie-achtig insect bij de pinksterbloemen. Meteen weet ik wat het is. Een paar jaar geleden heb ik ze hier ook gezien, maar toen lukte het niet om er mooie foto's van te maken. Het is een wolzwever, een vlieg die lijkt op een hommel of een bij. Deze gelijkenis is geen toeval, maar berust op mimicry: het verschijnsel dat ongevaarlijke soorten op minder onschuldige soorten lijken. Wolzwevers hebben namelijk geen angel, maar hommels en bijen wel. Dieren die graag vliegen eten, maar hommels of bijen vrezen en ontwijken worden zo misleid door de wolzwevers [bron: Wikipedia].
