De afgelopen week heb ik twee zeldzame veldsprinkhanen gespot. De moerassprinkhaan is de bontst gekleurde soort die in NL voorkomt. De kleur is groengeel tot geel met duidelijk helderrode achterheupen en een gele achterdij. Op de achterdijen zijn rijen stekeltjes aanwezig die zwart van kleur zijn en daardoor duidelijk afsteken. Het is één van de grootste soorten van NL: mannetjes (foto midden) worden 16-25 mm, vrouwtjes (foto links) 28-35 mm lang. De moerassprinkhaan komt voor in vochtige gebieden zoals moerassen, rond vennen en in vochtige heidegebieden. De blauwvleugelsprinkhaan (foto rechts) dankt zijn naam aan de helderblauwe achtervleugels, die in rust niet te zien zijn. Na een sprong worden de felgekleurde vleugels uitgeslagen en zichtbaar. Hij kan er niet echt mee vliegen, maar wel tientallen meters mee zweven. Door de grote vleugels lijkt het dier tijdens de vlucht meer op een vlinder dan een sprinkhaan. De felle kleur dient om o.a. vogels op afstand te houden. Vanwege de goede camouflage is hij bijna niet te zien als hij op de bodem zit. De kleur is lichtbruin, met onregelmatige donkere of juist lichtere vlekjes. De voorvleugels en poten zijn vaak donker gebandeerd, maar niet altijd. De vrij korte achterpoten zijn erg breed en het lichaam is enigszins gedrongen; de grote ronde ogen zijn duidelijk zichtbaar. Mannetjes worden 13-23 mm, vrouwtjes 20-29 mm lang. De blauwvleugelsprinkhaan komt voor in gebieden met kaal of schaars begroeid zand. [bron: Wikipedia]
 |  |  |
