's Middags gaat gelukkig de zon schijnen. Het is nog best lekker en zonder jas gaan we het bos in. Toch nog maar weer eens proberen om 'anders dan anders' foto's van paddenstoelen te maken. Dit blijft lastig voor mij: ik merk dat ik toch altijd graag 'registreer', maar als ik de foto's dan terugzie, vind ik het al gauw saai. Ach ja, zo blijf ik tenminste lekker bezig... Toch zijn er een paar foto's die ik niet onaardig vind. Onder de hoge eiken kruipen deze keer geen slakrupsen, maar wel een prachtige meriansborstel. Uit angst dat het beestje geplet wordt door een fiets, auto of onoplettende voetganger, zet ik hem voorzichtig aan de voet van een eik in de strooisellaag. De rups overwintert namelijk als pop op de waardplant (o.a. eik) of in de strooisellaag. Vlakbij huis kom ik een verrassing tegen: een paddenstoel die ik altijd al eens op de foto wilde zetten. Het plooirokje is een algemeen voorkomende paddenstoel die in de zomer en herfst te zien is (maar die ik dus nog nooit had gezien).
Een mooie, zonnige herfstdag. Weinig wind en een temperatuur die zomers aanvoelt. In het bos is het echter een stuk koeler, maar ik wil er even uit (na een hectische week). Vandaag staan paddenstoelen op mijn programma en wel: sfeervolle herfstplaatjes. Maar (weer) valt dat niet mee: de zon laat het eerst nog afweten en als zij eindelijk in het dichte bos doordringt, zie ik maar weinig mooie composities (of kijk ik niet goed?). Met het resultaat ben ik dan ook niet zo tevreden (ik word steeds kritischer op mijn eigen foto's en had andere beelden in mijn hoofd). Bij onderstaande 2 foto's kon ik niet goed kiezen welke ik in de blog zou zetten. De eerste vind ik warmer qua kleuren en hier kun je mooi in het bekerzwammetje kijken, maar is de achtergrond rommelig (3e bekerzwam). De tweede vind ik rustiger qua achtergrond(kleuren). Ik denk dat ik de eerste foto met een rustiger achtergrond het mooist vind... Wanneer ik onder hoge eiken door loop, vallen kleine groene 'vlekjes' op de grond op. Het zijn rupsen die op slakken lijken: de slakrups, een algemeen voorkomende nachtvlinder. Deze rups is pootloos en de kop is sterk in het lichaam ingetrokken en meestal niet zichtbaar. Maar... met een beetje geduld, krijg je de kop wel te zien...
Een heerlijke nazomerdag met 25 graden en redelijk wat zon. De hoogste tijd om weer eens lekker op pad te gaan. Vandaag staat 'paddenstoelen op het Dwingelderveld' op het programma. Vorig jaar ben ik begonnen om sfeervollere foto's van paddenstoelen te proberen te maken (o.a. met 'lichtbolletjes' in de achtergrond) i.p.v. op zoek te gaan naar soorten en (mooie) registratiefoto's te maken. Dat viel (en valt) echt niet mee en ik ben over de foto's van vandaag nog steeds niet echt tevreden. Gelukkig kan ik nog veel oefenen, want de herfst moet nog beginnen... Terwijl we op zoek zijn naar geschikte beelden met paddenstoelen, valt op dat er ontzettend veel bonte zandoogjes op de bospaden zitten: ze vliegen op als we naderen, vliegen een poosje met ons mee en gaan dan weer terug naar 'hun plekje'. Op de wat meer open plekken zien we vooral kleine vuurvlinders en nog een enkel hooibeestje. Hoewel ik enkele (registratie)foto's van ze maak, plaats ik ze niet. Iets anders is het als ik ineens roep: ik zie een slang! Dan pas realiseer ik me wat ik zeg en laat ik mijn camera 'ratelen'. Het is een prachtig bruinachtig exemplaar (een vrouwtje?). Meestal gaan ze er heel snel vandoor, maar deze heeft gelukkig geen haast. Ze is wel alert en kruipt langzaam verder over het zandpad, maar we krijgen voldoende gelegenheid om foto's te maken. Supergaaf! Slangen ademen via neusgaten, maar ruiken met hun tong. Ze hechten geurdeeltjes aan hun tong, die permanent vochtig is, zodat de deeltjes blijven plakken. Een slang 'kwispelt' met de tong ('tongelen') om zo meer geurdeeltjes op te vangen. Daarna wordt de tong in de bek teruggetrokken en langs een met sterk doorbloed weefsel gevulde holte in het verhemelte gestreken. Deze holte wordt het orgaan van Jacobson genoemd en het analyseert de geurdeeltjes, zodat de slang kan bepalen of er een prooi dan wel een vijand in de buurt is. Omdat de tong gespleten is, kan de slang 'in stereo' ruiken en zo bepalen waar de geur het sterkst is, oftewel waar de geur vandaan komt [bron: wikipedia]. Er zijn nog steeds veel juffers en heidelibellen. De heidelibellen laat ik met rust omdat ze vooral op het warme zand zitten. De juffers probeer ik wel te fotograferen. Ze zijn vrij actief, vooral de tengere pantserjuffers, maar uiteindelijk lukt het me enkele soorten redelijk mooi op de foto te krijgen. Na een heerlijke wandeling van ruim 4 uur moet ik helaas constateren dat mijn achillespezen weer beginnen op te spelen. Ik ben blij dat ik er de hele zomer geen last van heb gehad en heb kunnen genieten van de prachtige vlinders en libellen in ons land, maar ik zal mezelf nu goed in de gaten moeten houden om ernstige klachten (zoals die van vorig jaar) te voorkomen...
|
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|