Een frisse dag met weinig zon. Geen foto-weer. Als ik boodschappen ga doen, denk ik nog 'zal ik de camera meenemen, je weet nooit'. Ik besluit het niet te doen. Als ik uit de winkel kom, rij ik via een andere route weer naar huis; even kijken of 'er wat zit'. Als ik langs een akker rij, ben ik stomverbaasd als ik me realiseer wat ik zie: foeragerende kraanvogels! En bijzonder dicht bij de weg! Als een speer rij ik naar huis, zet de boodschappen binnen, gris mijn camera mee en rij (iets te hard) terug naar dezelfde plek. Ze zijn er nog (wel iets verder van de weg af)! Ongelooflijk, dat is wel veel geluk hebben. Ik hou me stil, geniet en maak foto's...
Het zijn twee volwassen vogels en een juveniel van vorig jaar. Op een gegeven moment merk je aan hun gedrag dat ze willen vertrekken. Even later vliegen ze op en landen een stukje verder op een andere akker.
Ze lopen direct naar een ondiepe sloot (waardoor ik ze bijna niet meer kan zien) en drinken daar wat water.
Nadat ze ook hier weer een poos hebben gefoerageerd, maakt pa zijn gezin duidelijk dat het tijd wordt weer een ander plekje op te zoeken. Ze zijn niet erg onder de indruk van pa's gekke sprongen.
Uiteindelijk krijgt hij het toch voor elkaar en ze vertrekken. Gelukkig niet uit het zicht; ik moet alleen wel verkassen.
Ze worden met enige regelmaat 'aangevallen' door kieviten. Vermoedelijk broeden die daar en vinden ze deze 'lange slungels' een gevaar voor de eieren of de inmiddels geboren jongen.
Even krijgen ze de gelegenheid te rusten tussen een groep nijlganzen en dan is het alweer tijd om de veren te poetsen.
Juveniele kraanvogel (met gekruiste snavel)
Volwassen kraanvogel
Door het donkere weer en de grote afstand (het zijn nu eenmaal erg schuwe vogels), zijn het geen geweldig goede foto's geworden, maar de natuurbeleving was onverwachts en vooral daardoor geweldig mooi!
