Elly en ik gaan vandaag 'op zoek' naar roofvogels. Het is prachtig weer, wel erg koud, maar het zonnetje schijnt veelvuldig. De reden dat het tussen haakjes staat, is omdat ik precies weet waar we moeten zijn. De prachtige blauwe kiekendieven (mannetje en vrouwtje), buizerds (al dan niet biddend) en torenvalkjes zitten hier elke dag. En, met uitzondering van de torenvalk, hebben we ook alle vogels gezien. Waarschijnlijk komt dat omdat op het plekje van de torenvalk een grote groep jagers bezig was. Elly wil ook een foto van een grote zilverreiger maken, maar hoewel we deze vogel uiteindelijk ook te zien krijgen, zit hij te ver weg voor een mooie foto. Later, als Elly weg is, zie ik er nog één in een weiland staan. Voorzichtig rij ik dichterbij en parkeer de auto in de berm en wacht rustig af. Hij/zij is alert, maar voelt zich blijkbaar niet bedreigd en vervolgt zijn/haar bezigheden (voor het gemak duid ik vanaf nu de vogel aan met hij, maar het kan natuurlijk net zo goed een zij zijn).
Hij loopt wat heen en weer, althans zo lijkt het. Eerst denk ik nog dat hij voor mij 'vlucht', maar dan ineens realiseer ik me dat hij aan het jagen is. Systematisch wordt het weiland afgespeurd op zoek naar prooidieren (muizen, mollen, kikkers etc.). Regelmatig staat hij stil, loerend naar iets dat ik niet zie. Dan ineens gaat hij 'in de houding staan', kennelijk een lekker hapje spottend.
Met een enorme snelheid wordt de prooi buit gemaakt en opgehengeld.
En is ie hap-slik-weg!
In het kleine uurtje dat ik hem heb staan observeren, zijn er 2 prooien naar binnen gewerkt, vermoedelijk muizen of mollen (dat kon ik niet goed zien). Het blijft elke keer weer een gaaf gezicht om dit natuurlijke gedrag te kunnen zien en vastleggen (hoewel ik dat natuurlijk liever met mijn eigen telelens had gedaan).
