Ondanks de harde wind is het, in de zon, best lekker. In de tuin bij mijn fotomaatje zijn er door de oranjetipjes meerdere eitjes gelegd op de judaspenning en ik ben benieuwd of er al rupsen zijn. De rupsen zijn groen, dus erg lastig te zien. Toch vinden we er na enige moeite 2: één kleintje en één groter exemplaar. Ze zijn druk met (vr)eten en bovendien gaat dat, voor zo'n klein beestje, in een rap tempo! Mooi om dat van zo dichtbij te kunnen bekijken.
We hebben dit seizoen het eitje, de rups en de vlinder kunnen fotograferen. Hoe leuk zou het zijn om nu ook nog de pop te kunnen vastleggen?! Dat zal nog een hele uitdaging worden. Als de rups van het oranjetipje zich gaat verpoppen verlaat hij de waardplant en klimt langs allerlei planten omhoog en verplaatst zich al zwiepend van de ene naar de volgende plant om uiteindelijk een plekje op een boom, struik of stengel uit te kiezen. Rond deze stengel worden draden gesponnen, waarna de rups zich van onder naar boven stevig inspint (en overwintert).
