Overigens is eventuele verstoring voor dit nest naar mijn mening te verwaarlozen: het water waarin het nest ligt, ligt aan een zandweg die gebruikt wordt door (veel) landbouwvoertuigen, af en toe een auto, fietsers en wandelaars en wij zitten op een afstand tot het nest van ruim 20 meter (op de andere oever).
Hoewel de weersvoorspellingen in eerste instantie niet zo fraai zijn (bewolkt en regen), wordt dat gelukkig meteen aan het begin van de ochtend al bijgesteld naar droog, zonnig met geregeld wolken en een temperatuur van maximaal 13 graden. En dus gaan we even kijken of de fuutjes al uit het ei gekropen zijn. Bij aankomst zien we één fuut op het nest zitten: er zijn dus nog eieren. De andere fuut dobbert wat in het water. Ook als de broedende fuut even opstaat, valt ons niks bijzonders op: we zien nog steeds 3-4 eieren. En toch valt me op een gegeven moment iets op: de futen hebben beide 'opgezette veren', alsof ze iets onder hun veren hebben. Jonge fuutjes worden door de ouders vaak meegenomen op de rug (onder de veren), hoewel ze zelf na een paar dagen al uitstekend kunnen zwemmen. Op de rug van een ouder zijn ze namelijk beter beschermd tegen roofvissen en reigers. We besluiten even goed op te letten. En dan verschijnen er ineens twee kleine koppies, bij iedere ouder één. Dus hoewel er nog gebroed wordt, zijn er toch al twee fuutjes uit het ei gekropen! Wat geweldig! Er vindt een nestwissel plaats: de fuut op het nest gaat staan, waardoor het fuutje dat op de rug zit er van af glijdt. De andere ouder neemt het fuutje op de rug (erop kruipen is zo eenvoudig nog niet) en springt op het nest. Het onderste fuutje glijdt helaas van de rug af en belandt op zijn rug op de rand van het nest. Gelukkig komt de andere ouder het onfortuinlijke fuutje te hulp en neemt het mee op de rug. We zien dat de jonge fuutjes donsveertjes gevoerd krijgen. Dit is voor de darmwerking. Soms krijgt een fuutje een veertje aangeboden, maar als hij hem bijna te pakken heeft, gaat de ouder een stukje naar achter. Op die manier worden ze gelokt, om bijvoorbeeld van het nest af te komen. De ouder die in het water ligt zien we regelmatig met eten aan komen zwemmen. Het is bijzonder vertederend om te zien hoe geduldig en voorzichtig de ouders zijn bij het voeren. Soms zijn de ouders iets te enthousiast: het visje blijkt te groot. Hoewel beide fuutjes interesse tonen, lukt het niet om het visje naar binnen te krijgen. Het visje verdwijnt dan ook in de maag van één van de ouders. Eén van de fuutjes opent het snaveltje: zou hij/zij toch nog honger hebben? Even is er aandacht voor de eieren... Na het eieren keren wordt er wederom een visje aangeboden aan de jonge fuutjes. Maar hoe de ouders ook hun best doen, het visje gaat er niet in. Ter compensatie voert de ouder een donsveertje. Het is weer tijd voor een wissel: de broedende fuut staat op en.... verliest al meteen één van de jonge fuutjes. Hij/zij valt languit op het nest. Ook het andere jonge fuutje valt en een moment liggen ze 'hulpeloos en verlaten' op het nest. De andere ouder springt gelukkig snel op het nest en snel klimmen de jonge fuutjes op zijn/haar rug: veilig onder/tussen de veren. Uiteraard zijn we heel erg benieuwd hoeveel fuutjes er uiteindelijk uit het ei zullen kruipen en hoe het ze de komende tijd zal vergaan: binnenkort hopelijk meer beelden van dit futengezinnetje!
Overigens is eventuele verstoring voor dit nest naar mijn mening te verwaarlozen: het water waarin het nest ligt, ligt aan een zandweg die gebruikt wordt door (veel) landbouwvoertuigen, af en toe een auto, fietsers en wandelaars en wij zitten op een afstand tot het nest van ruim 20 meter (op de andere oever). Comments are closed.
|
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|