's Morgens blijkt het zonnetje te schijnen. Na het weer van dit weekend een verademing! Hoewel er in het uiterste noordoosten een prachtige witte wereld zichtbaar was, was het hier grijs, somber en regenachtig. Nu dus lekker een rondje in de auto! Bij het water vliegen de reigers meteen weg als ze me zien. Dan zie ik 3 grote zaagbekken. Ze hadden mij natuurlijk allang in de gaten en vliegen weg zodra ik stil sta. Verdorie! Eén van de vrouwtjes is niet ver bij mij vandaan weer in het water geland. Voorzichtig rij ik erheen. Ze duikt naar beneden...
Grote zaagbek ♀
Ze komt weer boven. Maar voordat ik een foto heb kunnen nemen, is ze weer verdwenen. Wat is het toch jammer dat ze zo schuw zijn! Nog een paar keer is ze me te snel af, maar uiteindelijk lukt het me om haar te fotograferen. Op de tweede foto is heel duidelijk te zien waar de Nederlandse naam 'zaagbek' vandaan komt: de randen van de snavel zijn namelijk voorzien van een groot aantal scherpe naar achteren gerichte tandjes, als van een zaag. Hierdoor is deze uitermate doelmatig bij het vangen en vasthouden van vis, het hoofdvoedsel van de zaagbekken.
Dit moment duurt helaas maar kort, ze besluit er vandoor te gaan. Overigens, het mannetje heb ik al eens laten zien in deze blog.
Mijn 'kleine vriendjes' zijn er ook weer. Eerst zie ik er één, druk aan het foerageren en mij nauwlettend in de gaten houdend. Even later zie ik nummer 2 ook, diep weggedoken tussen het riet. Grappig om te zien dat ze zich zo verschillend gedragen. In deze blog staat iets meer over de herkomst van de naam 'dodaars'.
Dodaars
Het zijn zulke schattige vogeltjes. Ze duiken regelmatig om iets te eten te zoeken en 'slaan' de stukjes waterplant dan uitgebreid op het water. Als ik ze een poosje heb geobserveerd, zie ik dat er een donkere lucht aankomt. Tijd om weer naar huis te gaan. Dan valt me iets op: één van de dodaarsjes ligt 'in dekking'. Nee hoor, ik zie je niet....
