Rond zonsopkomst gaan we op pad. En gelukkig zien we die zon ook een paar uurtjes. Heerlijk! We willen nog een keertje gaan proberen om de blauwe kiekendieven mooier op de foto te krijgen. Helaas... ze laten zich wel zien, maar vliegen te ver weg. Jammer! Buizerds en een torenvalk zien we ook, maar jammer genoeg ook niet echt dichtbij. De hele week hadden we grijs weer én vogels, nu is het licht prachtig zacht en zijn er geen vogels! Tja, de natuur laat zich niet dwingen...
Als we verder rijden, het miezert inmiddels een beetje, zie ik ineens 'iets' opvliegen en volg de vogel. In eerste instantie denk ik aan een gans (hoe dom), maar als de vogel op de grond gaat zitten en ik door de lens kijk, zie ik dat het een havik is (van de sperwer te onderscheiden door de lichte wenkbrauwstreep en de havik is groter). Wat een geluk! Bovendien zit ze op een prooi, een kip. Of ze die zelf heeft geslagen weten we niet. Helaas voor de foto's zitten er wat draden van een omheining in beeld.
 |  |
Helaas zit ze nog best ver bij ons vandaan en zit ze aan een tamelijk drukke weg. Grappig is het om te zien dat, zodra er een auto aankomt, ze helemaal in elkaar duikt (over de prooi heen). Als je niet weet dat er een havik in de berm zit, zou je haar niet eens zien! Als ik voorzichtig iets dichterbij probeer te komen met de auto, houdt ze het kort daarop voor gezien (zonder prooi). Wellicht is ze later nog terug gegaan om haar kip op te halen...
 |  |
