Het verhaal van Ekie

Wanneer bekend wordt dat er regelmatig een eekhoorn wordt waargenomen in onze straat, is voor mij meteen duidelijk dat er eekhoornvoer in de tuin komt. Dit voer (dat o.a. bestaat uit hazelnoten) dient natuurlijk vooral de eekhoorn, zodat hij bij een strenge winter tóch voldoende voedsel kan vinden, maar mij ook een beetje: door het voer in de tuin op een strategische plek te leggen, krijg ik de kans de eekhoorn van zeer dichtbij te bestuderen én vast te leggen. Op 12 oktober 2014 wordt het eekhoornvoerhuisje in de tuin geplaatst en nog dezelfde dag door Ekie (zo noem ik hem liefkozend) ontdekt. Ik ben door het dolle heen: een 'eigen' eekhoorn! Wat volgt zijn vele (onregelmatige) bezoekjes aan onze tuin, waar ik altijd enorm naar uit heb gezien en van genoten. Al snel blijkt dat Ekie selectief schuw is: als je vanachter het raam foto's maakt, zit hij doodleuk op een afstand van slechts 2 meter rustig zijn nootjes op te eten; als er echter iemand voorbij loopt, schiet hij als een speer de hoge eik in. Op de kei in de tuin heeft hij, altijd alert, vele hazelnoten opgepeuzeld, weer of geen weer. In onderstaande diashow een overzicht van de foto's die gemaakt zijn tijdens deze bezoekjes. Helaas is Ekie na 2 februari 2015 (nog) niet weer gespot. Hopelijk is paardrift de reden dat hij zich niet laat zien en niet dat hij overleden is (zodra hij weer gesignaleerd is, zal ik dit natuurlijk even melden).