Ook vandaag is het net onder nul: wederom ideale omstandigheden voor ijshaar. IJshaar is een bijzonder en helaas vrij onbekend natuurfenomeen (zie ook dit bericht). Het is alleen onder de juiste omstandigheden te zien: bij een hoge luchtvochtigheid en een temperatuur tussen -4 en nul graden. Het zeldzame ijshaar komt alleen voor op dode takken van beuk (en eik), waarvan de schors nog maar kort geleden heeft losgelaten.
Op het moment dat ik een klein takje met 'iets wits' erop zie, weet ik dat ik het gevonden heb. Wat gaaf! Het lijkt zoeken naar een speld in een hooiberg, maar uiteindelijk vinden we drie takjes met ijshaar (en dat binnen een uur). Het zijn nog niet de uitbundige 'baarden' die we op andere foto's hebben gezien, maar tevreden keren we huiswaarts.
Op het moment dat ik een klein takje met 'iets wits' erop zie, weet ik dat ik het gevonden heb. Wat gaaf! Het lijkt zoeken naar een speld in een hooiberg, maar uiteindelijk vinden we drie takjes met ijshaar (en dat binnen een uur). Het zijn nog niet de uitbundige 'baarden' die we op andere foto's hebben gezien, maar tevreden keren we huiswaarts.
IJshaar
Baard van Koning Winter
 2e takje |  3e takje |
In het hout komen schimmels voor en bij de stofwisseling van deze schimmels komt onder andere water vrij dat door zeer kleine openingen in het hout (houtstralen) naar buiten wordt geperst. Het naar buiten geperste water bevriest tot een haarachtige structuur. Een hoge luchtvochtigheid is noodzakelijk zodat het naar buiten geperste water niet kan verdampen. Zolang de schimmels water blijven produceren en de klimatologische omstandigheden gunstig blijven, kan ijshaar aan blijven groeien. IJshaar is zeer teer en zal bij blootstelling aan zonlicht snel sublimeren en verdwijnen. Het is daarom 's morgens vroeg of alleen op schaduwrijke plaatsen te vinden [bron: Wikipedia].
