Ondanks het slechte weer, wil ik toch even kijken of de kraanvogels er nog/weer zijn. Eerst zie ik ze niet, maar dan ineens zie ik ze staan. Ze lijken zich niet te storen aan de regen die met bakken uit de hemel komt en gaan gewoon door met foerageren. Uiteindelijk stopt het met regenen en beginnen ze te wapperen met de vleugels en te poetsen. Hierbij staan ze (voor hun doen dan) redelijk dicht bij de weg en ik maak snel wat foto's. Na ruim 2 uur geduldig te hebben gewacht in de hoop dat ze nóg dichterbij zouden komen (het lijkt wel of ze een onzichtbare toenaderingsgrens hebben), laat ik ze weer met rust.
Nog terwijl ik van de kraanvogels sta te genieten, gaan er regelmatig vogels al zingend vanuit het gras de lucht in: ik herken de kenmerkende zang(vlucht) van de veldleeuwerik. Ze ook op de foto zetten is een heel ander verhaal en lukt helaas niet zoals ik zou willen.
 |  |
Een gele kwikstaart man is nieuwsgierig en komt zo nu en dan even bij me kijken.
Onderweg zitten een aantal boerenzwaluwen in de regen. Eéntje probeert de moed erin te houden en zit vrolijk te kwetteren...
Een ander vindt dat het tijd is geworden om voor nageslacht te zorgen, maar mevrouw heeft geen zin...
Dit geelgors mannetje zit boven in een struik te zingen. Men zegt dat het deuntje klinkt als de 5e symfonie van Beethoven. Aangezien ik geen verstand heb van klassieke muziek (volgens mij klinkt het heel anders), hou ik het maar gewoon op 'het geelgors-deuntje'.
Meestal als ik een roodborsttapuit nader met de auto, vliegt hij (of eigenlijk zijn het meestal de vrouwtjes) weg zodra ik stilsta. Dan gaat hij/zij een paaltje verder zitten. Ik rij dan naar dat paaltje en hij/zij vliegt weer weg. Zo gaat dat meestal een tijdje door tot één van ons beide zich gewonnen geeft. Maar dit mannetje blijft mooi rustig zitten (uiteraard bedank ik hem uitgebreid).
Dit vrouwtje vliegt inderdaad weg en wel het weiland in en bekijkt het allemaal vanaf een veilige afstand.
Soms zie je ze nooit en soms struikel je erover. Letterlijk! Er lopen geregeld gele en witte kwikstaarten voor mijn auto over de grond. Gelukkig rij ik (extreem) langzaam. Dit mannetje gaat heel mooi op een paaltje zitten.
Deze graspieper blijft ook geduldig zitten als ik dichterbij kom en begint vrolijk te piepen.
In en rond de bramenstruiken zitten weer veel grasmussen. Ook zij hebben de lentekriebels: ze zitten continu achter elkaar aan. Het kost de nodige inspanning en geduld om er eentje zonder al te veel takjes of blaadjes op de foto te zetten, maar uiteindelijk lukt het.
Aangezien de bomen en struiken alweer volop blaadjes krijgen, is het lastiger geworden om vogels mooi te fotograferen, tenzij ze op een paaltje gaan zitten. Wat veel goed maakt en erg opvalt (zelfs als het regent) is al het vrolijke getjilp en gekwetter en de bedrijvigheid van deze beestjes.
