Halverwege de middag klaart het eindelijk een beetje op en besluit ik nog even vogels te kieken vanuit de auto. Het valt me op dat het vreselijk rustig is. Nou ja, recreërende mensen genoeg, maar helaas erg weinig vogels en reeën. Vreemd en ook wel erg jammer, want het licht wordt steeds mooier. Op één van mijn favoriete stekjes zie ik ineens 'iets bruins' tussen het riet staan. In eerste instantie denk ik 'oh, een (blauwe) reiger' en wil bijna doorrijden (omdat hij veel te ver zit voor mooie foto's). Ik bedenk me en kijk door de lens: de vogel is te bruin voor een blauwe reiger, maar te licht voor een purperreiger. Dan zie ik het: het is een juveniele purperreiger. Wat leuk, die heb ik nog niet eerder gespot!
Juveniele purperreiger
Helaas staat deze prachtige purperreiger dus veel te ver weg voor mooie foto's. Langer dan ik van mezelf gewend ben, blijf ik afwachten (en ach, verder is er toch weinig te zien). Jammer genoeg loopt hij steeds meer van me af en op een gegeven moment stap ik maar op. Onderweg naar een ander favoriet stekje zie ik ineens wéér iets 'verdachts'. Het lijkt qua kleur erg op een purperreiger, maar wederom is het een juveniel. Wat een geluk zeg, twee van deze mooie vogels op 1 dag! En deze zit iets dichterbij, maar helaas niet in de zon en vanuit een auto gezien op een lastige plek: op een schuine berm, bij een slootje.
Juveniele purperreiger
Hij lijkt niet helemaal zeker van zijn zaak óf van mijn bedoelingen. Vooral niet als hij iets hoort 'ratelen' (mijn camera natuurlijk!), je ziet hem kijken... verbaasd bijna.... en dan vliegt hij weg... op zoek naar nog een laatste visje voor het donker wordt. Door de laagstaande zon zijn de kleuren op onderstaande foto's erg warm geworden.
Aan het wegvliegen
Daar gaat hij...
Aangezien het alweer een tijdje geleden is dat ik een (fraaie) zonsondergang heb gefotografeerd, rij ik door naar de Belterwijde. Boven water krijgt een zonsondergang altijd iets speciaals vind ik. Gelukkig zijn de kleuren vanavond prachtig. Dit is genieten!
