Ai, wat is het moeilijk om juist nu (met al die prachtige vogeltjes) zonder mijn eigen telelens te zitten. En met de macrolens kan ik ineens niet goed meer uit de voeten. Hoewel het bewolkt is, besluit ik even mijn zinnen te verzetten en ga wandelen (en neem toch de macrolens mee). Het is ijzig koud, vooral in het open veld. Daar heb ik me toch wel op verkeken. Maar als ik stevig doorloop, mijn handen in mijn mouwen stop en mijn capuchon opzet, is het redelijk vol te houden. In de sneeuw zie je allemaal (voet)sporen van dieren (v.l.n.r., niet in verhouding): vogel, kat, hond en ree. Zo zie je dat dieren soms op plekken komen, waar je ze het minst verwacht (reeën op slechts enkele meters van een (woon)boerderij bijvoorbeeld).
 |  |  |  |
In mijn blog van gister heb ik het over stuifsneeuw gehad. Door de wind wordt sneeuw verstoven en kunnen sneeuwduinen ontstaan. Die ben ik vandaag tegengekomen. Helaas niet zo spectaculair, maar wel erg mooi van vorm en bovendien prachtig gelaagd. Wat wel jammer is, is dat ze niet meer (sneeuw)wit zijn maar beige doordat de sneeuw vermengd is met het zand dat op de akkers ligt.
 |  |  |
