Ondanks de harde wind die vanmorgen waait, ga ik er vroeg op uit om vogels te kieken. De zon schijnt uitbundig, maar het kieken valt tegen: bijzonder weinig zangvogels laten zich zien (wel horen) en zelfs roofvogels zijn er weinig. Als ik een grote zilverreiger zie, stop ik en blijf even wachten. Hoewel ik op een vrij grote afstand sta (met de auto), is hij op zijn hoede en ... vliegt sierlijk weg. Dát moment kan ik gelukkig pakken.
Grote zilverreiger
Her en der zitten ganzen in de weilanden en af en toe vliegt er een groepje over. Die foto's lukken me normaal gesproken wel, maar vandaag vreemd genoeg niet. Een groepje ooievaars en blauwe reigers zijn in een pas gemaaid weiland aan het foerageren, maar ook dat zijn geen 'blogwaardige' foto's geworden. Zelfs een vliegende torenvalk met een pas gevangen muis doorstaat de toets der kritiek niet. Maar dan is het gelukkig raak: een prachtige buizerd op een paaltje.
Buizerd
Kop buizerd
Dan vliegt hij naar de grond. Even denk ik dat ook hij een prooi heeft gevangen, maar helaas. Ik probeer weer dichterbij te gaan staan, maar hij vindt het blijkbaar niet prettig en vliegt een stukje verder. Heel voorzichtig nader ik weer en nu blijft hij wel zitten, mij uiteraard scherp in de gaten houdend.
Hij houdt me in de gaten!
Kop buizerd
Even later vliegt hij een boom in en laat ik hem weer met rust. Deze foto's zijn best aardig geworden, maar om de één of andere vage reden, ben ik niet helemaal tevreden. Al langer heb ik het gevoel dat het uit mijn tenen moet komen en het er dan nóg niet uit komt (kan ik het eigenlijk nog wel?) en dat frustreert behoorlijk. Laten we hopen dat het iets tijdelijks is (iedere fotograaf schijnt er wel eens last van te hebben) en ik binnenkort wél weer eens met foto's thuiskom waar ik 100% tevreden over ben. Of ben ik te kritisch?
