Ook vandaag is het fris en schijnt het zonnetje. Omdat er vanmiddag bewolking wordt verwacht, stap ik op tijd de auto in en rij mijn 'standaard rondje'. Hopelijk is dat (voor de lezer) niet saai, want wat soorten betreft levert dat vaak hetzelfde lijstje op, maar ik probeer altijd wel met nét even andere plaatjes thuis te komen. Op één van de plekken waar ze vaak zit, zie ik het vrouwtje blauwe kiek. Ik besluit het deze keer anders aan te pakken en parkeer mijn auto, draai het raampje open en wacht op wat komen gaat. Ze laat me lang wachten, maar ik heb denk ik enkele mooie plaatjes kunnen maken. Deze methode bevalt me wel (i.p.v. steeds achter de vogel aan te rijden), hoewel ik wel ijskoude vingers en gezicht heb gekregen. Enige vereiste is veel geduld (en veel tijd).
Deze blauwe reiger zit altijd op dezelfde plek aan het water. En altijd als ie me aan ziet komen rijden, vliegt ie er vandoor. Misschien moet ik eens een dag besteden aan het observeren van deze vogel (en de grote zilverreiger, want die staat er vaak dicht bij in de buurt). Voordeel is dat ze dan waarschijnlijk wel gewend raken aan mij en mijn auto en dichterbij komen. Wellicht krijg ik dan ook eens een foto van een reiger met een (grote) vis!
In een slootje staat een grote zilverreiger. Ik parkeer de auto in de berm en wacht geduldig. Soms kan ik gewoon niet geloven wat er gebeurt, maar hij komt wadend door het water langzaam mijn kant op. Plots vliegt hij op, maar landt een meter verder weer in het water. Dan zie ik de reden van het opvliegen: op sommige stukken ligt een flinterdun laagje ijs. Gelukkig loopt hij mijn kant weer op. Zou ik nu dan eindelijk een reiger met vis kunnen fotograferen?? Maar ineens wordt hij onrustig en vliegt hij weg. Dit kan toch niet aan mij hebben gelegen (ik was muisstil)? En dat klopt. Zelf had ik er geen erg in (te veel oog voor de reiger), maar er is een fietser in aantocht (de tweede keer dat een fietser mijn zilverreiger wegjaagt!). Bah, wéér geen reiger met vis vandaag...
Boven in een struik zie ik een torenvalk zitten. Het is (wederom) een vrouwtje (waarschijnlijk eentje die ik al eerder heb gefotografeerd). Blijkbaar zitten hier (nog?) geen mannetjes. Langzaam laat ik de auto uitrollen en maak wat foto's, waarbij ik steeds dichterbij kom. Ze vindt het goed. Na een poosje gaat ze de lucht in, biddend. Ik volg haar (met de auto) en merk dat ze (toeval?) steeds bij de weg blijft, zodat ik haar goed kan fotograferen. Ach, soms heb je gewoon een beetje geluk. Dan gaat ze op een paaltje zitten (even denk ik dat ze iets geslagen heeft, maar het blijkt loos alarm). Voorzichtig rij ik naar haar toe en ze laat me vrij dicht naderen. Geweldig en toch wel bijzonder!
Bij sommige vogels lukt het dus om toenadering te zoeken. Rustig en daarbij lettend op het gedrag van de vogel. Afwachten werkt bij andere vogels beter. De komende periode zal ik dat wat vaker uitproberen bij onze schuwe reigers. Wordt vervolgd!
