Hoewel ik veel moeite heb met vroeg opstaan, ben ik gisteren (zoals elke keer als ik vroeg op pad ga) weer helemaal enthousiast geraakt door de stilte in de natuur en de prachtige foto's die je kunt maken direct na zonsopkomst. Vandaar dat we vanmorgen weer om 7 uur in het veld staan. Maar, er zijn deze keer geen druppels. Wat jammer! De zon komt prachtig op en het is onbewolkt. We lopen in hét libellenparadijs van NL, maar we kunnen het aantal libellen op 1 hand tellen (of we kijken niet goed). Vreemd toch wel, maar alle velden zijn gemaaid. Hierdoor is het aantal schuil- of hangplekken voor libellen natuurlijk drastisch verminderd. Gelukkig kunnen we er nog een paar (zonder druppels) op de foto zetten. Teleurgesteld dat er geen druppels én er helemaal geen vlinders te zien waren, besluiten we naar 'mijn vlinderplekje' te gaan. We zijn verbaasd hoeveel (winter)juffers en vlinders hier te zien zijn (zeker in vergelijking met de Wieden-Weerribben). Hier is (nog) niet gemaaid en bovendien staat hier veel minder wind. We zijn weer een stuk vrolijker geworden. Houtpantserjuffers heb ik dit jaar weinig gezien, dus we besluiten naar een plek te gaan waarvan ik weet dat ze daar zitten. Vrijwel meteen zien we ze, meestal hangend aan bomen en struiken. We zien ook enkele andere pantserjuffers (gewone en tengere). De verschillen tussen deze juffers heb ik geprobeerd zo goed mogelijk in beeld te brengen. De belangrijkste zijn: de zijkant van het borststuk van de houtpantserjuffer is kenmerkend getekend: vanuit de metaalgroene bovenzijde loopt een puntige uitstulping in de lichte onderzijde (het zogenaamde 'schiereilandje'). Tengere pantserjuffer mannetjes hebben blauwgrijze berijping aan de achterlijfspunt (S9+10), maar niet aan de basis van het achterlijf (S2). Dit is het belangrijkste verschil met de gewone- (en de tang)pantserjuffer. Onderweg valt ons op dat er al veel paddenstoelen te zien zijn. Heel veel zin om ze te fotograferen heb ik nog niet. Maar aangezien we vlakbij de plek zijn van de rechte koraalzwam, besluiten we er even een kijkje te nemen. Ik maak toch maar een aantal registratieplaatjes (de mooie sfeerplaatjes komen nog wel ;-) ). Terwijl we weer teruglopen naar de auto, zien we een prachtige koraaljuffer op de bloeiende struikhei zitten. Ik kniel en probeer een foto te maken. Dat lukt niet: het beestje vliegt weg. Dan voel ik iets 'prikken' en blijk ik in een (bos)mierennest te staan. PANIEK! Er kruipen (in mijn beleving honderden) mieren langs mijn broekspijpen omhoog. Ik zal jullie verdere details besparen, maar ik neem uiteindelijk trillend van de schrik (en zonder 'kleerscheuren') plaats in de auto...
0 Comments
Leave a Reply. |
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|