Sierlijke witsnuitlibel Regelmatig vragen mensen mij waar ik een bepaalde (meestal zeldzame) vlinder of libel heb gezien. Of ik de precieze locatie door wil geven. En ook ... of ik mijn waarnemingen toch alsjeblieft wil doorgeven (via waarneming.nl bijvoorbeeld). Mijn antwoord is altijd: nee, dat wil ik niet. Maar waarom wil ik dat eigenlijk niet?
Mijn enthousiasme voor vlinders en libellen is evident: ik probeer van iedereen net zo'n enthousiaste vlinder- en libellengek te maken als ik zelf ben. Op social media en ook in mijn nieuwsbrief geef ik regelmatig tips hoe je (meer) vlinders en libellen kunt spotten. En daarmee 'gun' ik iedereen héél veel vlinders en libellen. Dus waarom dan zo 'moeilijk' doen over een locatie?
De reden is tweeledig en eigenlijk heel simpel: recht op privacy en kwetsbaarheid van leefomgeving. Het eerste komt voort uit het feit dat ik niet wil dat iedereen weet waar ik kom (of ben geweest). Als je op waarneming.nl je waarnemingen in zou voeren zou iedereen (of als je je waarnemingen afschermt, alleen bepaalde mensen) weten waar ik op welke datum geweest ben. Dat wil ik niet. Bovendien, ik geniet van rust in de natuur. Hoe meer mensen er op een bepaalde plek (kunnen) zijn, hoe sneller ik er weer weg wil. Omdat ik vroeger in het wetenschappelijk onderzoek heb gewerkt, weet ik dat het erg belangrijk is om onderzoek te doen. Dus óók naar vlinders en libellen (waar komen ze wel/niet voor, welke factoren spelen een rol hierbij, nemen ze toe of af en waarom etc). Daarom heb ik eind februari een gesprek bij De Vlinderstichting gehad: ik heb o.a. aangeboden om monitoringroutes te lopen (waarbij ik waarnemingen anoniem zou doorgeven, om zo tóch mijn steentje bij te kunnen dragen) en om veldonderzoek te doen. Dat leek positief, maar tot op heden heb ik niets meer van hun gehoord (ook niet op vragen die ik heb gesteld). Blijkbaar is onderzoek en monitoring toch niet (meer) zo noodzakelijk??
Mijn enthousiasme voor vlinders en libellen is evident: ik probeer van iedereen net zo'n enthousiaste vlinder- en libellengek te maken als ik zelf ben. Op social media en ook in mijn nieuwsbrief geef ik regelmatig tips hoe je (meer) vlinders en libellen kunt spotten. En daarmee 'gun' ik iedereen héél veel vlinders en libellen. Dus waarom dan zo 'moeilijk' doen over een locatie?
De reden is tweeledig en eigenlijk heel simpel: recht op privacy en kwetsbaarheid van leefomgeving. Het eerste komt voort uit het feit dat ik niet wil dat iedereen weet waar ik kom (of ben geweest). Als je op waarneming.nl je waarnemingen in zou voeren zou iedereen (of als je je waarnemingen afschermt, alleen bepaalde mensen) weten waar ik op welke datum geweest ben. Dat wil ik niet. Bovendien, ik geniet van rust in de natuur. Hoe meer mensen er op een bepaalde plek (kunnen) zijn, hoe sneller ik er weer weg wil. Omdat ik vroeger in het wetenschappelijk onderzoek heb gewerkt, weet ik dat het erg belangrijk is om onderzoek te doen. Dus óók naar vlinders en libellen (waar komen ze wel/niet voor, welke factoren spelen een rol hierbij, nemen ze toe of af en waarom etc). Daarom heb ik eind februari een gesprek bij De Vlinderstichting gehad: ik heb o.a. aangeboden om monitoringroutes te lopen (waarbij ik waarnemingen anoniem zou doorgeven, om zo tóch mijn steentje bij te kunnen dragen) en om veldonderzoek te doen. Dat leek positief, maar tot op heden heb ik niets meer van hun gehoord (ook niet op vragen die ik heb gesteld). Blijkbaar is onderzoek en monitoring toch niet (meer) zo noodzakelijk??
Spiegeldikkopje Steeds meer mensen vinden vlinders en libellen mooi en willen ze vastleggen. Dat is natuurlijk prima, maar dat dit ook voor grote problemen kan zorgen, blijkt wel uit de volgende artikelen: Het veenbesblauwtje: niet betreden! en Spiegeldikkopje extra onder druk. Dit heb ik zelf helaas ook meegemaakt: bij een zeer zeldzame en ernstig bedreigde vlindersoort heb ik gezien dat mensen alles doen voor een foto. Ze gaan midden in de kwetsbare vegetatie staan om maar zo dicht mogelijk bij de vlinder in kwestie te kunnen komen, voor een mooie foto. Hierdoor vertrappen ze de leefomgeving van de vlinders (denk aan waardplanten voor de rupsen!). Dit kan ertoe leiden dat hun leefgebied steeds kleiner wordt en zal, bij zeer kwetsbare vegetatie en/of ernstig bedreigde soorten, uiteindelijk voor uitsterven van een soort kunnen zorgen. Daarin neem ik dus mijn verantwoordelijkheid: ik geef geen locaties door, ga zelf óf niet (meer) naar kwetsbare soorten/gebieden óf ga wel en ga uiterst voorzichtig te werk (ik blijf op de paden, kijk altijd uit dat ik geen vegetatie vertrap en gebruik zo nodig een telelens).
Hopelijk heb ik hiermee mijn standpunt om geen locaties door te geven verduidelijkt.
Hopelijk heb ik hiermee mijn standpunt om geen locaties door te geven verduidelijkt.
