Bij een plasje is het rustig. Er zitten enkele eenden tussen het riet langs de kant. Dan ineens komt er een aalscholver boven: hij heeft een enorme vis in zijn snavel. Meteen reageer ik door wat kiekjes te nemen. Eindelijk eens een paar foto's van een aaltje met buit die gelukt zijn! Terwijl het wachten is op de lepelaars (die maar niet tevoorschijn willen komen), zie ik in de verte 2 vogels aan komen vliegen. De manier van vliegen lijkt op een reiger of zwaan, geen gans of roofvogel. Maar ik kan die witte vleugelpunten niet verklaren. Als ze dichterbij zijn, zie ik wat het zijn: zwarte zwanen! Bij thuiskomst lees ik dat ze helemaal zwart zijn, met uitzondering van hun witte handpennen. Die waren me nog nooit opgevallen, omdat ik ze, áls ik ze al zie, dobberend in het water zie (en dan lijken ze helemaal zwart). Prachtig om ze ook eens op deze manier te kunnen waarnemen! En dan ineens komen er lepelaars 'uit het struikgewas'. Het lijkt of ze ervoor kiezen om allemaal tegelijk rondjes te vliegen, te badderen of te foerageren. De badderplek blijkt vlakbij waar ik sta: wat een geluk! Vandaag zou een 'genietdag' worden had ik mezelf beloofd: genieten van het lenteweer (20 graden!!!), de zon, de ontluikende natuur. Foto's moesten 'bijzaak' zijn. Maar wat doe je als de onderwerpen zich maar aan blijven dienen?? Kieken natuurlijk! Maar ik heb zeker genoten vandaag. Ook toen het wachten was op de zonsondergang: heerlijk op een warme plek liggen tussen het geoogste riet, genietend van de nog krachtige zon, de maan die al hoog aan de hemel staat en verliefde vlindertjes. En dan alleen nog in stilte genieten van de ondergaande zon.... hoe simpel kan het zijn? In mijn vorige blog vertelde ik dat het KNMI een lenteachtig weekend voorspelde met hoge temperaturen. Dit bleek helemaal juist: wat een fantastisch weer! En ook vandaag merkte je dat aan alles: vogels die druk in de weer zijn met nestmateriaal, baltsgedrag, paringen... De geweldige capriolen van de kievit in de lucht, waarbij hij veelvuldig zijn prachtige roep laat horen, zijn een genot om naar te kijken. Ze ook op die momenten fotograferen, vond ik heel erg lastig. Je kunt niet echt anticiperen, omdat ze alle kanten op gaan. Maar met onderstaande foto's ben ik zeer tevreden. Langs de waterkant zijn de rietgorzen weer te horen. De mannetjes zingen uit volle borst om indruk te maken op de vrouwtjes. En die weten niet hoe snel ze bij hem moeten komen! Hij maakt spontaan een vreugdesprongetje...
0 Comments
Leave a Reply. |
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|