Halverwege de middag klaart het op en gaat het zonnetje zelfs schijnen. Ik stap in de auto en rij het buitengebied in. De blauwe kiekendieven zijn er ook weer. Lange tijd geniet ik van hun fraaie uiterlijk en bewegingen. Plots zie ik dat er een tweede koppel rondvliegt (dat er 2 vrouwtjes waren wist ik eigenlijk al, zie vorige blog). Bijzonder om dit zo dicht bij huis te zien. Dan zie ik een 'wolk' opvliegen en even later weer tussen het gras neerdalen. Het enige dat ik zag was 'iets geels'. Geelgorzen? Nee, die zien er toch anders uit. Ineens weet ik het: putters! Foto's maken valt niet mee. Als ze tussen het gras zitten, zijn ze (bijna) niet te zien en als ze vliegen zijn ze toch wel erg snel (een aparte blog over de puttertjes volgt). Verderop zit een vrouwtje torenvalk in een boom. Als ik met de auto naast haar sta, vliegt ze op (kennelijk kwam ik te dichtbij) en gaat in een andere boom zitten. Deze keer nader ik voorzichtiger en ga op 'gepaste' afstand staan. Deze keer vindt ze het goed. Het is net of ze me (daar) accepteert en terwijl de zon langzaam ondergaat geniet ik van dit moment.
De zachte kleuren in de lucht doen vermoeden dat het een mooie zonsondergang kan worden, dus ik zoek een rustig plekje op. Helaas heb ik alleen de 70-300 mm meegenomen. Ik had liever ook wat plaatjes met de groothoek lens gemaakt maar het is niet anders. En ach... dit is toch gewoon genieten?
